ملاقات نموديم و از ضعف كوفيان و اين كه قلوب مردم با او و شمشيرهايشان عليه اوست بدو گزارش داديم.

امام حسين 7 با دست به سوى آسمان اشارت فرمود، ابواب آسمان مفتوح گرديده و فرشتگان بى‌شمارى كه عدد آن را جز خداى عزّ و جلّ نشمارد فرود آمدند.

امام 7 فرمود: اگر تقارب اشياء و حضور اجل نبود با آنان با اين نيرو مى‌جنگيدم ليكن به يقين مى‌دانم كه جايگاه شهادتم و اصحابم در آنجاست كه جز فرزندم على نجات نيابد.

[خطبه امام به گاه عزيمت به جانب عراق‌]

در روايت آمد كه: به گاه عزيمت به جانب عراق امام حسين 7 برخاست و به ايراد خطبه پرداخت و فرمود:

«الحمد للَّه ما شاء اللَّه و لا قوّة الّا باللَّه و صلّى اللَّه على رسوله و سلّم، خطّ الموت على ولد آدم مخطّ القلادة على جيد الفتاة، و ما أولهنى الى اشتياق اسلافى اشتياق يعقوب الى يوسف، و خيّر لى مصرع انا لاقيه، كأنّي بأوصالى تقطّعها ذئاب الفلوات بين النواويس و كربلاء فيملأنّ منّى اكراشا جوفا و اجربة سغبا، لا محيص عن يوم خطّ بالقلم، رضى اللَّه رضانا اهل البيت، نصبر على بلائه و يوفّينا اجور الصّابرين، لن تشذّ عن رسول اللَّه 6 لحمته، بل هى مجموعة له في حضيرة القدس، تقرّبهم عينه و ينجز بهم وعده من كان باذلا فينا مهجته و موطّنا على لقاء اللَّه نفسه فليرحل معنا، فانّى راحل مصبحا ان شاء اللَّه».

ستايش مر خداى راست، و مشيّت از آن او، و قوت و نيرويى جز به خدا نباشد (قوت هم ازوست) و درود خدا به رسول مكرّم او (و آلش) و سلام خدا بر او باد،