- 6- روانه شدند و گفتند: اى محمّد! اگر تو ساحر نيستى، علامتى را در آسمان به ما نشان بده؛ چون ما مى‌دانيم كه سحر در آسمان اثر نمى‌كند.

حضرت فرمود: «اين ماه شب چهارده را مى‌شناسيد؟».

گفتند: بلى.

حضرت فرمود: «آيا مى‌خواهيد علامت شما، اين ماه باشد؟».

گفتند: بلى.

حضرت با انگشت مبارك به ماه اشاره كرد. ماه دو نيمه شد؛ نيمى در پشت كعبه قرار گرفت و نيمى ديگر در بالاى كوه ابو قبيس! و مردم نگاه مى‌كردند.

سپس گفتند: ماه را به جاى خود برگردان. حضرت دوباره با دستش به نيمى كه در پشت كعبه بود اشاره كرد و با دست ديگرش به نيمى كه در كوه ابو قبيس بود، آنها نزديك هم شدند و به هم چسبيدند و ماه در جاى خود قرار گرفت.

مشركين گفتند: برخيزيد، سحر محمّد در آسمان نيز اثر كرد! خداوند متعال در باره شقّ القمر و عكس العمل ناشايست قريش، اين آيات را نازل كرد: اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ[1][2].

محاصره اقتصادى‌

(1) 178- قريشيان با هم، پيمان بستند كه با بنى هاشم رابطه نداشته باشند. و با آنها داد و ستد نكنند. و آنان را در محاصره اقتصادى قرار دهند. مواد پيمان نامه را روى لوحى نوشتند و در صندوق گذاشتند و مهر زدند و در خانه كعبه نهادند.

بنى هاشم را حدود سه سال در شعب ابى طالب محاصره كردند.

روزى پيامبر اكرم- 6- به عمويش ابو طالب فرمود: «خداوند

[1] يعنى: ساعت نزديك شد و ماه شكافته شد. و اگر نشانه‌اى ببينند روى برمى‌گردانند و مى‌گويند: سحر است.( سوره قمر، آيه 1 و 2).

[2] بحار: 17/ 355، حديث 10.