زراعت بسيار شود، و پادشاه لشكر بسيار به آسانى تواند گرفت و از عهده سرانجام ايشان بيرون تواند آمد و اسب [و][1] سلاح و آلت و عدّت جهت ايشان منتظم تواند ساخت، و جود و سخا و انواع عطايا به عمل تواند آورد، و امداد فقرا و مساكين و ايتام و اهل دعا بر وجه نيكو تواند كرد، و ملك را رونق و بهاى تمام به‌هم رسد، و هيبت و حشمت ملك زياد گردد. و ما در اواخر باب ششم فصلى مشبع در اين باب ذكر نموديم.

[1] - اضافه از مر است.