بيفكنيم، تحقق عدالت حقيقى با تأسيس يك شهر يا مدينه فاضله و حكومت دولتى ايده‌آل تجسّم مى‌شود و در اصول جمهورى افلاطون تربيت افراد به قدر لياقت آنان و سپردن مسئوليت اجتماعى به عنوان يك اصل طرح مى‌گردد. در ديگر اقوال نظريات يونانى، همه‌جا بر وجود حيات نيك و زندگى خوب و درست به طريق معقول در عالم واقعيت تأكيد و براى حضور فعّال فرد در اجتماع تمهيداتى پيش‌بينى مى‌شود.[1] نظاير اين گفتار در روضة الانوار گرچه همه‌جا منظم بيان نمى‌شود، ولى وجود دارد. امّا از بى‌التفاتى به دنيا و آخرت و تبعيت از رضاى الهى و دانستن خدا به عنوان منشأ فقر و در نتيجه، از رضايت دادن بدان و نخواستن حالى ديگر و چيزى ديگر نيز به عنوان بالاترين درجات و مراتب ايمان سخن به ميان مى‌آيد،[2] و يا تشبيه زندگى انسان به سرگردانى روى تخته‌پاره‌اى در درياى موّاج كه براى بهبود وضع خويش اختيارى ندارد و بايد به مشيّت الهى راضى باشد، از جمله اين نكات است.[3]

بنابراين، اين نكته مشهود مى‌شود كه در خصوص پيوند منطقى و لا يتجزّى اخلاق و سياست كه در آثار مربوط به حكمت عملى مطرح مى‌شود، از نقطه‌نظر روضة الانوار به تأمل و بررسى عميقترى نياز است.

نسخ خطّى روضة الانوار

نسخه اساس براى تصحيح اين كتاب، نسخه اصل است كه به دست مؤلّف در 217 برگ نوزده خطى و به خطّ نستعليق تحرير شده است و در كتابخانه مجلس شوراى اسلامى به شماره 1/ 4647 نگهدارى مى‌شود. به دليل آنكه در نسخه اصل افتادگيها و كلمات ناخوانايى وجود دارد، از نسخ ديگر براى تكميل و اصلاح متن استفاده شده و در پانوشتها محلّ آن معلوم گشته است.

با مراجعه به فهرستها و كتابشناسيهاى نسخ خطّى و حدّ الامكان مراجعه و بررسى نسخه‌ها از وجود پانزده نسخه دستنويس و يك نسخه چاپ سنگى آگاهى حاصل گرديد

[1] - تاريخ فلسفه سياسى، ج 1، ص 89، 92.

[2] - اثر حاضر، ص 125.

[3] - همان، صص 70- 71.