مراد موافقت در سيرت و اخلاق و عادات و ساير امور باشد. يعنى، همچنانكه آدمى چون در آيينه نظر مى‌كند صورت خود مى‌بيند، نه امرى ديگر و اختلافى نمى‌بيند، مسلمانان نيز بايد كه با هم چنين موافق باشند. و محتمل است كه مراد آن باشد كه همچنانكه چون در آيينه نظر مى‌كنى در دل او صورت خود مى‌بينى، بايد كه مسلم در دل مسلم جا داشته [باشد] به محبّت و دوستى، و از ياد او غافل نباشد و از او در حال فراغت و سختى فراموش نكند.

«و دليل لا يخدعه الى آخر الحديث.» معنى سخن آن است كه مسلم راهنماى مسلم است. او را فريب نمى‌دهد و با او خيانت نمى‌كند و بر او ظلم نمى‌كند و با او دروغ نمى‌گويد و غيبت او نمى‌كند و بد او نمى‌گويد. و از آن حضرت منقول است كه فرموده كه، حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله فرموده كه، «هركه شب به روز آورد و اهتمام به امور مسلمانان نداشته باشد، مسلمان نيست.»

و آن حضرت فرموده كه، «بر تو است كه ناصح خلق باشى، للّه كه با خداى ملاقات نمى‌كنى، به عملى افضل از آن.» و فرموده كه، «اگر كسى بشنود كه مردى ندا كند و به مسلمانان استغاثه كند و اجابت او نكند، مسلمان نيست.»

و حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله فرموده كه، خلق عيال خداى عزّ و جلّند، دوست‌ترين خلق به خداى عز و جلّ كسى است كه به عيال خدا نفع رساند.» و از آن حضرت پرسيدند كه، «دوست‌ترين خلق به خدا كيست؟» فرمود كه، «نافعترين مردمان از جهت مردمان.» و آن حضرت فرموده كه، «هركه ردّ كند از قومى از مسلمانان ظلمى و شرّى يا آتشى، بهشت از جهت او واجب مى‌شود.»

و حضرت امام محمّد باقر 7 فرمود در تفسير آيه‌ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً[1]. آنكه بگوييد به مردمان بهتر آنچه دوست مى‌داريد كه در حقّ شما گفته شود.»

معلّى بن خنيس گويد: «به حضرت صادق 7 گفتم كه، چيست حقّ مسلم بر مسلم؟

فرمود كه، هفت حقّ واجب است كه اگر ضايع سازد چيزى را از آن، بيرون رفته است از دوستى خداى عز و جلّ و خداى را در او بهره‌اى نيست.» راوى گويد: «گفتم: فداى تو شوم‌

[1] - البقره: 83.