احداث نمودم از براى خداى اين تواضع را.» [99 آ]

چون اين خبر به حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله رسيد، فرمود به اصحاب خود كه، «به درستى كه صدقه زياد مى‌كند جهت صاحب خود كثرت و بسيارى. پس، تصدّق كنيد كه رحم مى‌كند خداى عز و جلّ شما را و تواضع زياد مى‌كند رفعت صاحب را. پس، تواضع كنيد كه رفيع مى‌گرداند خداى عز و جلّ شما را و عفو زياد مى‌گرداند عزّت صاحب عفو را. پس، عفو كنيد كه عزيز مى‌گرداند خداى عز و جلّ شما را.» [100 آ][1]

نقل است كه شخصى نزد حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله آمد و علّت آبله داشت، چنانكه جميع اعضا و پوست بازگذاشته بود. نزديك هركه مى‌نشست، آن‌كس خود را از او فراهم مى‌كشيد. حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله او را پيش خود بنشاند و با او طعام خورد. يكى از آن ميان، از آن كراهيت كرد. حقّ- جلّ و علا- او را بدان حال مبتلا گردانيد.

و ابو سعيد خدرى نقل كرده كه حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله در خانه شتر را علف دادى و زانو ببستى و خانه روفتى و گوسفند دوشيدى و نعلين پاره را[2] دوختى و جامه را مرقّع كردى و با خادم دستاس‌[3] كشيدى چون او مانده شدى و با خادم طعام خوردى.

و در خبر است كه حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله مايحتاج خانه را از بازار خريدى و خود برداشتى به خانه بردى و چون صحابه خواستندى كه آن را بردارند نگذاشتى. [100 ب‌]

و از حضرت امير المؤمنين- صلوات اللّه عليه- منقول است كه، «نقصان نمى‌كند هيچ كاملى از كمال خود به آنكه چيزى جهت عيال خود بردارد.» يكى از صحابه روايت نموده كه، ديدم كه امير المؤمنين 7 در ايّام خلافت در بازار به يك درم گوشت خريد و در گوشه دستارچه پيچيد. گفتم: «اى امير المؤمنين! به من ده تا بردارم.» فرمود كه، «صاحب عيال سزاوارتر است به آنكه بردارد.»

يونس بن يعقوب گويد: «نظر حضرت امام جعفر صادق 7 بر شخصى افتاد كه از جهت عيال خود چيزى خريده بود و خود برداشته. چون آن مرد حضرت را ديد، او را

[1] - حسب ارجاع مؤلّف، نوشتار از ميانه صفحه 100 آ درج مى‌شود.

[2] - اصل:« نعلين را پاره دوختى.» اينجا برابر نسخه مر درج شد.

[3] - آسى كوچك كه دو سنگ بر روى هم دارد و داراى دسته‌اى چوبى است كه آن را با دست گردانند، آس دستى.