بيافريد، ايمان گفت: خ الهى مرا قوى گردان خ. حقّ- جلّ و علا- ايمان را به حسن‌خلق و سخا قوى گردانيد؛ و چون كفر را بيافريد، كفر گفت: خ الهى! مرا قوى گردان خ. حقّ جلّ و علا- كفر را به بخل و بدخلقى قوى گردانيد.»

و از آن حضرت منقول است كه، «كرم آدمى دين اوست و مروّت او عقل اوست و شرف او حسن‌خلق اوست.»

و از حضرت امام محمّد باقر 7 منقول است كه فرموده كه، «كاملترين شما در ايمان كسى است كه خلق او نيكوتر باشد.» و از حضرت صادق 7 منقول است كه فرموده كه، «چهار چيز است كه هركه اين چهار چيز در او باشد، كامل است ايمان او. اگر از فرق سر او تا قدم گناه باشد نقصانى نمى‌رساند.» فرمود كه، «آن صدق است و اداى امانت و حيا و حسن‌خلق.»

و از حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله منقول است كه، «صاحب خلق نيكو را مثل اجر صايم قائم است.» نقل است كه، حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله روزى نشسته بود در مسجد، در آن اثنا كنيزى از بعضى انصار آمد و كنار جامه آن حضرت را گرفت. حضرت جهت آن كنيز برخاست.

آن كنيز حرفى نگفت و [77 ب‌] حضرت نيز حرفى نگفت تا آنكه سه نوبت اين امر واقع شد. و چون در نوبت چهارم حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله از جهت آن كنيز برخاست، و او در پشت سر آن حضرت بود، از جامه حضرت رشته‌اى برداشت و بازگشت. مردم او را سرزنش كردند و گفتند: «حبس كردى حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله را سه نوبت كه نه حرفى گفتى به حضرت و نه حضرت حرفى گفت به تو. پس، چه بود كار تو به آن حضرت؟» گفت: «ما را بيمارى بود. جماعت ما مرا فرستادند كه از جامه حضرت رشته‌اى برم جهت استشفا.

چون من اراده گرفتن آن كردم، مرا ديد و از جا برخاست. شرم كردم كه از جامه حضرت چيزى بردارم و حضرت مى‌ديده باشد و خوشم نمى‌آمد كه در اين باب از حضرت سؤال كنم و طلب رخصت نمايم.»

در اخبار آمده كه فرزند لقمان حكيم از پدر سؤال كرد كه، «اگر بنده را در يك نعمت مخيّر گردانند، كدام نعمت اولى باشد كه اختيار كند؟» گفت: «نعمت دين.» گفت: «اگر دو باشد؟» گفت: «دين و مال حلال تا دين خود را بدان از آفت طمع نگاه دارد.» گفت: