حضرت صادق 7 مستفاد مى‌شود كه خداى عز و جلّ ايمان را بر جوارح و اعضاى آدمى پراكنده ساخته و هر عضوى ايمانى دارد. و ايمان آن عضو آن است كه آنچه بر آن عضو خداى عز و جلّ فرض گردانيده به‌جا آورد و فرض بر هر عضو، غير فرض بر عضو ديگر است.

پس، آنچه فرض گردانيده بر دل از ايمان اقرار است و شناختن و اعتقاد كردن و راضى شدن و تسليم كردن؛ آنكه الهى نيست الّا اللّه؛ تنهاست، او را شريكى نيست، اله واحد است كه او را زن و فرزندى نيست؛ و آنكه محمّد صلّى اللّه عليه و اله بنده او و پيغمبر اوست؛ و اقرار كند به جميع آنچه از جانب خداى عز و جلّ آمد از پيغمبرى يا كتابى. و اين عمل دل است و اين سر ايمان است، و فرض گردانيده خداى عز و جلّ بر زبان گفتن و به عبارت درآوردن از جانب دل به آنچه دل اعتقاد دارد و به آن اقرار دارد. يعنى، به زبان چيزى نگويد كه به دل اعتقاد به آن نداشته باشد. اين است آنچه خداى عز و جلّ [24 آ] فرض گردانيده بر زبان و آن عمل زبان است، و فرض گردانيد بر گوش كه او را منزّه دارد از گوش انداختن به چيزى كه خداى حرام گردانيده، و اينكه اعراض كند از چيزى كه حلال نيست مر او را از آنچه خداى عز و جلّ نهى كرده از آن، و از گوش انداختن به چيزى كه باعث ناخشنودى خداى عز و جلّ شود. پس، اين است آنچه خداى عز و جلّ فرض گردانيده بر گوش از ايمان. اينكه گوش نيندازد به حرام، و اين است عمل گوش و از جمله ايمان است. و فرض گردانيده خداى عز و جلّ بر چشم كه نگاه نكند به چيزى كه خداى عز و جلّ حرام گردانيده بر او، و اينكه اعراض كند از آنچه خداى عز و جلّ بر او حرام گردانيده. و اين عمل چشم است و از جمله ايمان است. پس، نهى كرده خداى عز و جلّ از آنكه نظر كنند بر عورت برادران مسلم، و عورت خود را بايد نگاه دارند از آنكه كسى بر آن نظر كند؛ و امر نموده زنان را نيز آنكه نظر نكنند بر عورات زنان، و نگاه دارند عورات خود را از آنكه زنان بر آن نگاه كنند. و فرض گردانيده خداى عز و جلّ بر دستها كه نكشند آنها را به طرف چيزى كه خداى عز و جلّ حرام گردانيده، و بكشند به طرف چيزى كه خداى عز و جلّ امر كرده. و فرض گردانيده بر ايشان صدقه و صله‌رحم و جهاد در راه خداى و طهارت به‌جا آوردن جهت نمازها. و فرض گردانيده بر پايها كه به آنها نرود به جانب چيزى از معصيتهاى خداى؛ و فرض گردانيده بر پايها رفتار به جانب چيزى كه باعث خشنودى خدا باشد. پس، فرموده: