شرّفته و عظّمت خطره، اللَّهمّ بارك لي فيما أنعمت به عليّ حتّى لا أشكر أحدا غيرك و وسّع عليّ في رزقي يا ذا الجلال و الإكرام.

و وقت اين نماز بعد از فارغ شدنست از نماز ظهر و عصر و نافله آن كه در اوّل وقت گذارده شود

. مطلب سيّم در بيان احكام خللى كه در نماز واقع مى‌شود

و در آن سه مقصد است‌

مقصد اوّل در بيان احكام خللى كه موجب بطلان نماز است‌

و در آن بيست و سه امر است:

اوّل‌ حدث كردن در اثناى نماز خواه از روى عمد واقع شود و خواه از روى سهو و خواه از روى اختيار و خواه از روى اضطرار و خواه قبل از سر برداشتن از سجده آخر نماز و خواه بعد از آن و شيخ ابن بابويه بر آنست كه اگر حدث در نماز بعد از سر برداشتن از سجده آخر واقع شود نماز باطل نمى‌شود و واجب است كه وضو بسازد و نماز را به اتمام رساند.

دويّم‌ عمدا پشت بقبله كردن بى‌ضرورت و اگر ضرورت باشد مثل وقت جنك كه خصم رو بقبله باشد و وقت نماز تنك شده باشد نماز باطل نيست امّا اگر پشت بقبله كردن از روى سهو واقع شود در اين صورت شرط بطلان نماز آنست كه وقت نماز باقى باشد كه اگر بعد از خروج وقت بخاطر رسد كه پشت بقبله نماز كرده آن نماز صحيح‌[1] است چنانكه در بحث قبله مذكور شد.

سيّم‌ انحراف از قبله به جانب يمين يا يسار از روى عمد كه بى‌ضرورت واقع شود امّا اگر از روى سهو باشد وقتى آن نماز باطل است كه وقت نماز باقى باشد چنانكه سابقا مذكور شد.

چهارم‌ هر گاه ظاهر شود كه غسل يا وضو يا تيمّم يا خللى داشته مثل آن كه ظاهر شود كه بعضى اعضا را نشسته يا مسح نكرده يا آب وضو يا غسل يا خاك تيمّم مضاف بوده يا مشتبه به مضاف يا نجس بوده يا مشتبه به نجس يا آب يا خاك غصبى بوده يا مشتبه به غصبى دانسته وضو يا غسل يا تيمّم كرده باشد امّا اگر در وقت وضو يا غسل يا تيمّم عالم به غصبيّت يا اشتباه نباشد و بعد از آن ظاهر شود كه غصبى بوده يا مشتبه به غصبى در اين صورت نمازى كه كرده صحيح است.

پنجم‌ هر گاه نداند كه يك ركعت گذارده يا دو ركعت.

ششم‌ شك در عدد ركعات نماز مغرب كردن.

هفتم‌ ركنى از اركان خمسه نماز كه نيّت و تكبير احرام و قيام و ركوع و دو سجده است زياده يا كم كردن اگر چه از روى سهو باشد.

هشتم‌ فعل كثير در اثناى نماز كردن به حيثيّتى كه در عرف او را مصلّى نگويند اگر چه سهوا باشد امّا اگر فعل قليل باشد مثل كفش كندن يا عقرب به يك ضرب كشتن يا يك قدم پيش يا پس رفتن نماز باطل نمى‌شود.

نهم‌ سكوت طويل كردن‌

[1] ولى قضاى آن را ترك ننمايند صدر دام ظلّه