باشد امّا شوهر با او دخول نكرده باشد و زنا كند. سوم: حدّ مردى است كه زنا به زن صغيرى يا ديوانه‌اى كند. چهارم: حدّ زنى كه شوهر داشته باشد [1] و طفلى به او زنا كند به رضا و رغبت او. پنجم: دو زن كه در زير يك لحاف برهنه بخوابند و دو مرتبه ايشان را تعزير كرده باشند. ششم: حدّ كسى كه در ميان پايهاى مردى ديگر منى خود را بريزد و زن نداشته باشد. [2] هفتم: زنى كه با زنى مساحقه كند، و بعضى از مجتهدين برآنند كه اگر شوهر داشته باشد ايشان را سنگسار بايد كرد[1].

قسم چهارم: صد تازيانه و تراشيدن موى سر و از شهر بيرون كردن است،

و آن حدّ مرد آزادى است كه بكر باشد- يعنى زن نخواسته باشد- و زنا كند، و بعضى تفسير بكر چنين كرده‌اند كه: زن داشته باشد امّا به او دخول نكرده باشد[2] چه حدّ او آن است كه صد تازيانه بزنند و سرش را بتراشند و يك سال او را از آن شهر بيرون كنند. [3] و بر زن تراشيدن موى سر و از شهر بيرون كردن نيست.

قسم پنجم: پنجاه تازيانه است،

و آن حدّ بنده بالغى است كه زنا كند، خواه مرد باشد يا زن خواه زن شوهر داشته باشد و خواه نداشته باشد. و بربندگان تراشيدن موى سر و از شهر بيرون كردن نيست.

قسم ششم: هفتاد و پنج تازيانه است كه سه ربع حدّ است،

و آن حدّ دو گروه است:

گروه اوّل: حدّ جماعتى كه نصف ايشان آزاد باشد و نصف ايشان بنده و زنا كنند، در اين صورت نصف حدّ آزاد كه پنجاه تازيانه است و نصف حدّ بنده كه بيست و پنج تازيانه‌

______________________________
[1]- و همچنين هرگاه شوهر نداشته باشد. (دهكردى، نخجوانى، يزدى)

[2] گذشت كه هرگاه زن داشته باشد نيز چنين است بنابر اظهر. (دهكردى، نخجوانى، يزدى)

[3] قول ثانى شايد احوط باشد. (تويسركانى)

[1] شيخ طوسى، نهايه 3: 309. ابن برّاج، مهذّب 2: 531. ابن حمزه، وسيله: 414.

[2] شيخ طوسى، نهايه 3: 288. ابن زهره، غنيه: 424. يحيى بن سعيد حلّى، جامع شرايع: 550. قطب الدين كيدرى، اصباح الشيعه: 514.