امّا آب جارى [1]: در شرع آبى‌است كه از زمين بجوشد [2] غير آب چاه، و آن به ملاقات نجاست نجس نمى‌شود اگرچه كمتر از كر باشد، مگر آنكه رنگ يا بو يا طعم آن به نجاست تغيير يابد. وآب باران مادام‌كه مى‌بارد حكم آب جارى‌دارد. وآب حمّام [3] نيز حكم آب جارى دارد اگر متّصل به ماده باشد، كه آن مادّه كُر يا زياده بر كُر باشد.

فصل و امّا آب كُر:

آبى‌است كه مساحت آن در طول و عرض و عمق چهل و دو وجب و هفت ثُمن‌[1] وجب باشد به وجب مستوى الخلقه [4][2].

و آن به وزن [5] يك هزار و دويست رِطل به‌وزن عراق عرب است، و هررطلى يك صد و سى درهم شرعى است، و هردرهمى چهل و هشت جُوِ متوسّط است، پس رطل عراق عرب شش هزار و دويست و چهل جُوِ متوسّط است، پس كُر [6] هفت هزار هزار[3] وچهارصد و هشتاد و هشت هزار [000/ 488/ 7] جو متوسّط است. و اين آب نجس نمى‌شود به ملاقات نجاست مگر آنكه رنگ يا بو يا طعم آن به نجاست متغيّر

______________________________
[1]- آب جارى آبى است كه از زمين بجوشد و بر سطح زمين هم جارى شود، و چشمه‌هائى كه‌آب از آن مى‌جوشد و جريان ندارد، حكم آن حكم آب چاه است، على الاقوى. (دهكردى)

[2] و جارى شود در زمين، و در حكم آن ا ست آنچه بجوشد از زمين و ايستاده باشد و ننامند آن را چاه. (خراسانى)

[3] اقوى اين است كه هر قليل متّصل به كرّ حكم كرّ را دارد و با او يكى است، پس فرق در ميان‌حمّام و غير آن نيست. (كوهكمره‌اى)

[4] اين قول احوط است. (تويسركانى)

* بنابر احوط. (خراسانى)

[5] كرّ شصت و چهار من شاه است إلّابيست مثقال كه هر منى هزار و دويست و هشتاد مثقال‌باشد. (دهكردى، يزدى)

[6] مجموع كرّ به حسب وزن يك صد و سى و سه صاع است و ثلث صاع، كه هر صاع ششصدو چهارده مثقال است به مثقال صيرفى و ربع مثقال. (مازندرانى)

[1] هفت هشتُم.

[2] آدم معمولى.

[3] هفت ميليون.