بدانكه ذبح
حيوانات بردوازده قسم است: چهار قسم حرام، و يك قسم مكروه، و يك قسم سنّت، و شش
قسم مباح.
امّا چهار قسم
حرام:
اوّل: ذبح كردن
كافر و دشمن اهلبيت، و در ذبح نمودن يهود و نصارى ميانه مجتهدين خلاف است، اصحّ
آن است كه حرام است.
دوم: ذبح كردن
ديوانه.
سوم: ذبح كردن
مست.
چهارم: ذبح
كردن طفل غير مميّز.
و امّا يك قسم
مكروه:
و آن ذبح كردن
مخالف است هرگاه مؤمن نباشد و محتاج به او شوند.
و امّا يك قسم
سنّت:
و آن ذبح كردن
مؤمن است.
و امّا شش قسم
ذبح كردن مباح:
اوّل: ذبح كردن
به سلاح، چون تير و نيزه و شمشير.
دوم: به سگ
شكارى، بهشروطى كه در باب شكار كردن مذكور شد.
سوم: ذبح كردن
بچّه كه در شكم حيوانى باشد كه قابل ذبح باشد، چه ذبح كردن او ذبح مادر اوست هر
گاه خلقت او تمام شده باشد، يعنى موى براو روئيده باشد خواه روح