افطار به آب نمايند يا به خاك كربلا [1] به نيّت شفا [2] به شرط آنكه زياده بريك نخود نخورده باشد.

چهاردهم: روزه روز پنج‌شنبه و جمعه.

پانزدهم: روزه يوم ترويه، و آن هشتم ماه ذى حجّه است.

شانزدهم: روزه شش روز بعد از عيد ماه رمضان.

هفدهم: روزه پانزدهم ماه جمادى‌الاولى.

هجدهم: روزه داود پيغمبر 7 وآن هميشه يك‌روز درميان ماه‌روزه داشتن‌است.

نوزدهم: روزه يوم‌الشكّ به نيّت سنّت، و آن آخر شعبان است هر گاه احتمال اوّل ماه رمضان داشته باشد.

بيستم: روزه بيست و نهم ذى قعده است.

فصل سوم در بيان روزه‌هاى حرام‌

و آن نه قسم است:

اوّل: روزه عيد ماه رمضان و عيد قربان، به اجماع اهل اسلام.

دوم: روزه يوم الشكّ [3] به قصد آنكه روزه ماه رمضان است، امّا به‌قصد قضا يا نذر حرام نيست.

سوم: روزه صَمْت، يعنى در اثناى نيّت روزه قصد كند كه از اوّل روز تا شب حرف نزد.

______________________________
[1]- افطار به خاك كربلا مشكل است. (تويسركانى)

* مدركى در افطار به خاك كربلاء در روز عاشوراء غير از فرمايش مرحوم شيخ در مصباح متهجّد به نظر نرسيده است، پس در غير حال ناخوشى كه بتوان آن را به نيّت شفاء خورد چنانچه فرموده‌اند البتّه ترك نمايند. (صدر)

[2] اگر مرض و علّتى داشته باشد. (خراسانى، مازندرانى)

[3] حرمت روز يوم الشك به قصد مذكور در صورتى است كه به عنوان تشريع باشد و إلّاپس‌حرمت آن محلّ تأمّل است. (كوهكمره‌اى)