و اگر همه قرص آفتاب يا ماه گرفته شد برجميع تقادير قضا لازم است، خواه بعد از خروج وقت برآن مطّلع شده باشد و خواه قبل از آن، و خواه عمداً بجا نياورده باشد و خواه فراموش شده باشد.

و امّا نماز زلزله در تمام عمر اداست [1].

فصل دوم در بيان احكام نماز سفر:

واجب است بر مسافر كه هريك از نماز ظهر و عصر و عشا را دو ركعت بگزارد، به هشت شرط:

اوّل: قصد مسافت [2] هشت فرسخ شرعى است، يا قصد چهار فرسخ به شرط [3] آنكه اراده بازگشتن [4] در همان روز [5] يا در همان شب داشته باشد.

وفرسخى سه‌ميل است، وميلى چهار هزار گز است به گز دست، وگزى بيست وچهار انگشت است كه به عرض در پهلوى هم باشد، و انگشتى هفت جُو متوسّط است كه به عرض درپهلوى‌هم باشد و جوى هفت مو از موهاى يال يابوست كه در پهلوى هم‌باشد.

پس فرسخ شرعى به گز شرعى دوازده هزار گز است، و به انگشت دويست و هشتاد و هشت هزار انگشت است، و به جو يك هزار هزار و سيصد و شانزده هزار جو است، و به موى يابو چهارده هزار هزار و سيصد و دوازده هزار مو است.

و اين هشت فرسخ را در شرع برابر مى‌دانند به يك‌روزه راهى كه شتر باردار برود

______________________________
[1] اقوى وجوب نماز زلزله است فوراً و وقت آن از اوّل زلزله است به قدر نماز آن، پس هرگاه تأخير انداخت قضاء مى‌شود و احوط اتيان به او است بدون قصد اداء يا قضاء. (تويسركانى)

[2] و نيز شرط است استدامه قصد به اينكه در اثناء متردّد نشود. (يزدى)

[3] بلكه به شرط آنكه اراده بازگشتن قبل از ده روز داشته باشد. (خراسانى)

[4] اقوى اين است كه با قصد مراجعت قبل از عشره هم قصر نمايد و احوط در اين صورت جمع بين قصر و اتمام است. (تويسركانى)

[5] يا غير آن به شرط اينكه قصد اقامه ده روز در آن محلّ نكند. (دهكردى)

* بلكه در غير آن روز هرچند بعد از نُه روز باشد. (يزدى)