امّا آن پنج چيز كه سنّت است:

اوّل: آن است كه در جايى نشيند كه هيچ‌كس او را نبيند مثل گودال يا پس ديوار.

دوم‌آنكه: در وقت داخل شدن به طهارتخانه پاى چپ خود را پيش كند و در وقت بيرون آمدن پاى راست را.

سوم‌آنكه: در وقت طهارت كردن سنگينى بدن خود را برپاى چپ اندازد.

چهارم: سه نوبت از مقعد تا بيخ ذكر را مسح نمايد و بعد از آن از بيخ ذكر تا سر حشفه و بعد از آن سه نوبت ذكر را بِيَفْشارد. [1]

پنجم: اوّل مقعد را طهارت دهد و بعد از آن ذكر را.

و امّا آن هشت چيز كه در وقت طهارت كردن به فعل آوردن آن مكروه است:

اوّل: روى يا پشت خود را به جانب آفتاب يا ماه كردن [2] به‌عنوانى كه نور آفتاب يا ماه به عورتين او بتابد [3] و يا روى به جانب باد بول كردن.

دوم: به دست راست استنجا كردن.

سوم: بول كردن در زمين سخت كه بيم آن باشد كه قطرات بول برگردد.

چهارم: بول كردن در سوراخهاى حيوانات مثل مورچه و مار و امثال آن.

پنجم: طهارت گرفتن در شارع [4] و در جايى كه مردم از آنجا آب برمى‌دارند و در جايى‌كه مردم در آنجا جمع مى‌شوند.

ششم: طهارت كردن در آب، خواه روان و خواه ايستاده.

هفتم: طهارت كردن در زير درختى [5] كه ميوه داشته باشد يا ميوه خواهد داد.

______________________________
[1] اعتبار شش مسحه و سه نتره در استبراء خوب است و كمال استبراء است. (دهكردى)

[2] منهى در اخبار شريفه عورت را به قرص آفتاب يا ماه كردن است. (كوهكمره‌اى)

[3] مناط استقبال يا استدبار به عورت يا به بدن است. اگر چه نور به آنها نتابد. (يزدى)

[4] طهارت گرفتن در امر پنجم و ششم و هفتم كنايه است از بول كردن و تغوّط نمودن على‌الظاهر. (دهكردى)

[5] ظاهر اينست كه زير درخت شامل آن مقدارى است كه مظنّه افتادن ميوه در آن مقدار باشد. (مازندرانى)