شرى كه به آتش نزديك مى‌نمود و از بهشت دور مى‌كرد نهى فرمود»[1].

خط مشى حكومت اسلامى‌

اين مطالب عالى و ارزنده، خط مشى حكومت اسلامى در جامعه را نشان مى‌داد، كه جامعه را از محرمات و ممنوعات حفظ و به خوبى سوق مى‌داد؛ تا رفاه جامعه در سايه اين برنامه تأمين گردد. اين و هزاران برنامه ديگر از اصول عالى اسلامى، كه پاره‌اى از آن مربوط به اعمال فردى و پاره‌اى از آن اجتماعى و برخى از آن اجرايش به دست حاكمان عادل اسلامى است، به عنوان قانون الهى، در بين مردم قرار گرفته است؛ ولى زمامداران اسلامى نه تنها خود عامل نبودند؛ بلكه در سايه حكومت آنان اجتماع اسلامى هم از اصول عالى اسلام دور مى‌ماند.

عدل و داد، تعاون اجتماعى و قواعد بسيارى ديگر، كه ريشه و اساسش در كتاب خداست، پايه‌هاى حكومت اسلامى بود، كه در اين 14 قرن از اجراى آن به وسيله حكام و مردم خبرى نبوده و نيست.

توجه كنيد

در كتاب «روح‌الدين الاسلامى» از قول ابن القيم الجوزى در كتاب «الطرق الحكميه» مى‌گويد:

«خداى مهربان پيامبران و كتب را فرستاد تا زندگى انسان را بر مبناى عدل و داد به پا دارند، آن عدل و دادى كه زمين و آسمان‌ها به آن برپاست»[2].

[1] - عنصر شجاعت: 4/ 287.

[2] - روح الدين الاسلامى: 297.