سزاوار دادگريست؟! مسلمانان گفتند اجازه ميفرمائيد او را بكشيم فرمود نه او را بحال خود واگذاريد كه بزودى پيروانى پيدا خواهد كرد و مانند تيرى كه از كمان خارج مى‌شود از دين خدا دست برميدارند و تعدى ميكنند و خداى متعال آنها را بدست بهترين مردم پس از من نابود ميسازد.

و چنانچه فرموده بود او و پيروانش در جنگ نهروان كه على ع با خوارج پيكار كرد بدست امير المؤمنين كشته شدند.

فصل- 40 نتيجه‌

اكنون بايد بمناقبى كه در اين پيكار ويژه على ع بوده توجه كرد و با دقت كامل استفاده نمود كه تمام فضائل را دارا گرديده و به امورى اختصاص يافته كه هيچ يك از پيروان اسلام با وى در آنها شركت نداشته.

زيرا در آن روز كه همه مسلمانان فرار كردند على ع تنها در راه پيغمبر ص جان بازى كرد و به پيروى از او عده ديگر هم ثابت قدم ماندند.

و ديگر آنكه ما كاملا فهميده و ثابت كرده‌ايم كه على ع در دلاورى و جنگجوئى و نيرومندى، مقدم بر عباس و پسرش فضل و ابو سفيان بن حرث و معدود ديگرى است كه باقيمانده بودند زيرا پايه مقامات او بحدى ارتقا يافته كه هيچ يك بدان رتبه نائل نشده و اشتهار او بمقابله با جنگجويان و كشتن پهلوانان زبان‌زد بزرگ و كوچك بوده و هيچ يك از اين افراد بمقامى از مقامات او نرسيده و كشته و مقتول آنها هم از كسانى نبوده كه تاريخ نام او را بعنوان دلاورى ثبت كرده باشد از اينجا استفاده ميكنيم آنهائى كه با پيغمبر ص باقيمانده و فرار نكرده باتكاء و پشت‌گرمى بوى بوده.