تقوا و آثار آن‌

از حضرت صادق- 7- در مورد تفسير «تقوا» سؤال شد، فرمود:

806- «ان لا يفقدك اللَّه حيث امرك و لا يراك حيث نهاك»

. يعنى: «در جايى كه خداوند تو را امر كرده، مفقود و در جايى كه تو را نهى نموده، پيدا نباشى».

عينا همين معنا را در حديث كه ابتداى اين باب آمده فرموده است كه: «...

بلكه ياد خدا در برخورد با حلال و حرامش كه اگر طاعت بود انجامش بدهد و اگر معصيت بود تركش نمايد»[1].

اين معناى تقواست كه سرمايه‌اى است كافى براى پيمودن راه بهشت، بلكه سپرى است كه انسان را از مهلكه‌هاى دنيا و آخرت نگاه مى‌دارد.

«تقوا» را هر زبانى مى‌ستايد و براى هر انسانى، شرافت مى‌آورد، قرآن هم پر است از مدح آن، همين سخن خداوند متعال در شرافتش بس كه مى‌فرمايد:

- وَ لَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ إِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ‌[2].

يعنى: «هم به شما و هم به اهل كتاب، قبل از شما سفارش كرديم كه تقواى الهى را مراعات نماييد».

اگر در عالم براى بنده صفتى اصلح و داراى خيرى بيشتر و منزلتى عظيم‌تر و به‌

[1] - ر. ك: حديث شماره 799.

[2] - سوره نساء، آيه 131.