در تفسير آيه شريفه:

- ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ‌[1].

يعنى: «پروردگارتان را با تضرع و در نهان بخوانيد كه او متجاوزان را دوست ندارد».

مفسرين گفته‌اند: «تضرعا و خفية» يعنى با حالت خشوع و فروتنى از خدا چيز بخواهيد و معتدين، كسانى‌اند كه در دعا از حدود خود تجاوز مى‌كنند، مثلا از خداوند منازل و درجات انبيا- عليهم السّلام- را مى‌طلبند.

امير المؤمنين- 7- فرمود:

391- «يا صاحب الدّعاء، لا تسأل ما لا يكون و لا يحلّ».

يعنى: «اى كه اهل دعايى چيزى را كه امكان ندارد يا حلال نيست، نخواه».

و نيز فرمود:

392- «من سأل فوق قدره استحقّ الحرمان‌

». يعنى: «كسى كه بيش از قدر و اندازه خود، طلب كند، مستحق محروم شدن است».

ط- پاكسازى شكم از طريق روزه، گرسنگى و توبه مجدد نمودن.

از رسول خدا- 6- نقل است كه فرمود:

393- «من اكل الحلال اربعين يوما نوّر اللَّه قلبه»

. يعنى: «كسى كه چهل روز حلال بخورد، خداوند متعال قلبش را نورانى مى‌گرداند».

[1] - سوره اعراف، آيه 55.