در محضر پيامبر، كسانى قرب و منزلت بيشترى داشتند و از ياران ويژه وى به شمار مى‌رفتند كه خيرخواهى‌شان نسبت به مسلمانان بيشتر و مواسات، كمك‌رسانى و ايثارشان نسبت به مردم افزون‌تر باشد.[1]

به روايت على 7 كسانى كه با آن حضرت كار داشتند و براى رفع حاجت در خانه خدمتش مى‌رسيدند، بعضى يك حاجت داشتند، برخى دو حاجت و بعضى داراى نيازهاى متعدّد. پيامبر اكرم 6 اوقات خويش را صرف آنان مى‌كرد و مشكلاتشان را برطرف مى‌كرد و وقت خويش را به تناسب كار و حاجت آنان تقسيم مى‌كرد و در اختيار آنان مى‌گذاشت.[2]

محضر رسول اكرم 6 همواره پربار بود، هم از جهت شناختِ معارف دينى و هم الهام‌گيرى از اخلاق و سلوك اجتماعى و گرايش و عنايت به عبادات و تكاليف. آنان كه شرفياب خدمتش مى‌شدند، بى‌بهره و دست خالى برنمى‌گشتند، يا فهم دينى آنان افزوده مى‌شد، يا در درجات معنوى رشد مى‌كردند، و حتى بهره مادى هم مى‌بردند.

به اين گزارش علوى 7 دقت كنيد:

«يَدْخُلُونَ رُوّاداً وَ لا يَفْتَرِقُونَ الّا عَنْ ذَواقٍ‌

[1] - بحارالانوار، ج 16، ص 151.

[2] - سنن النبى، ص 15.