مى‌دانست. امام صادق عليه السلام از پدرش چنين نقل مى‌كند:

«دركتاب على عليه‌السلام خواندم كه رسول خدا (ص) ضمن پيمان نامه‌اى بين انصار و مهاجران و ديگر ساكنان مدينه نوشت:

«انَّ الْجارَ كَالنَّفْسِ‌غَيْرِ مُضارٍّ وَلا اثِمٍ وَحُرْمَةُ الْجارِ كَحُرْمَةِ امِّهِ»[1]

همسايه مثل خود انسان است، نبايد به او زيانى برسد و نبايد گناهكار به حساب آيد و احترام او همچون احترام مادر لازم است.»

رسول خدا (ص) درجواب كسى كه از آن حضرت سؤال كرد آيا د رمال، غير از زكات، حق ديگرى هم هست؟ فرمود: بله، نيكى به خويشاوند در صورتى كه قهر كرده است و رسيدگى به همسايه مسلمان.

كسى كه سير بخوابد در صورتى كه همسايه مسلمانش گرسنه است، به من ايمان نياورده است. سپس فرمود: هميشه جبرئيل سفارش همسايگان را به من مى‌كند بطورى كه گمان كردم همسايه از همسايه ارث خواهد برد.[2]

اين مطلب نشان دهنده آن است كه حقوق همسايه بسيار است. سركشى، احوالپرسى، كمك به هنگام نياز و همراهى در مصايب و مشكلات از موارد معمول و متداول مراعات حقوق همسايه است.

چه كارهايى همسايه آزارى است؟

بدون شك، هر عملى كه موجب ناراحتى همسايه گردد، همسايه آزارى محسوب مى‌شود، امّا شكلهاى متفاوت ونتايج مختلفى دارد. به عنوان مثال، رفت و آمد بى موقع، به صدا در آوردن دربها، نقل كردن ضعفهاى او براى ديگران، وارد ساختن خسارت مالى مثل حفر چاه يا احداث باغچه يا نصب ناودانى كه موجب رسيدن رطوبت به خانه‌

[1] - اصول كافى، مترجم، ج 4، ص 490

[2] - بحارالانوار، ج 71، ص 94، بيروت