هر كس فرياد مردى كه مسلمانان را به يارى مى‌طلبد بشنود و او را اجابت و يارى نكند، مسلمان نيست.

در عصر حاضر فرياد مظلومانه مستضعفان مسلمان و غير مسلمان از هر جا به گوش مى‌رسد و اين وظيفه بر دوش ماست كه در حد توان، آنان را يارى كنيم و عدالت و آزادى در سايه اسلام را براى آنان به ارمغان آوريم.

پيامدهاى يارى نكردن مظلوم‌

انسان جوانمرد و باعاطفه نمى‌تواند شاهدستم قلدران و مظلوميت بيچارگان باشد و واكنشى نشان ندهد. شكيبايى و سكوت در برابر ستمگران مهر تأييدى برستم آنها و نشان مرگِ ارزشهاى والايى چون غيرت و مردانگى و عاطفه و بروز ناهنجاريهايى چون بى‌رگى، ناجوانمردى و بى‌عرضگى درتماشاچيان است.

آن كس كه هم‌نوع خويش را زير بار ستم، خوار و درمانده رها كند، خداوند او را خوار خواهد ساخت و مسلمانى كه فرياد كمك خواهى محرومان را نشنيده بگيرد، خدا نيز صداى دعا و مناجات او را نخواهد شنيد.

امام صادق عليه‌السلام فرمود:

«ما مِنْ مُؤْمِنٍ يَخْذُلُ اخاهُ وَهُوَ يَقْدِرُ عَلى نُصْرَتِهِ الَّا خَذَلَهُ اللَّهُ فِى الدُنْيا وَالْاخِرَةِ»[1]

هر مؤمنى كه با داشتن توان، برادرش را يارى نكند خداوند او را در دنيا و آخرت وامى‌گذارد.

امير مؤمنان (ع) فرمود:

[1] - ثواب الاعمال، ص 177