روايات اسلامى در مورد اين كار خدا پسندانه وانسانى تأكيدكرده و براى آن اهميت ويژه‌اى قائل است. اينك به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:

پيامبر اكرم (ص) فرمود:

«هركس به فرياد برادر مسلمانش برسد و او را از غم و گرفتارى نجات دهد، خداوند ثواب ده كار نيك براى او مى‌نويسد، ده درجه بر درجاتش (در بهشت) مى‌افزايد، ثواب آزاد كردن ده بنده به او عطا مى‌كند، ده بلا را از او دور مى‌گرداند و روز قيامت ده شفاعت براى او آماده مى‌كند.»[1]

امام صادق عليه‌السلام فرمود:

«ما مِنْ مُؤْمِنٍ يُعينُ مُؤْمِناً مَظْلُوماً الَّا كانَ افْضَلُ مِنْ صِيامِ شَهْرٍ وَاعْتِكافِهِ فىِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ ... وَ نَصَرَهُ اللَّهُ فِى الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ»[2]

هيچ مومنى، مومن مظلومى را يارى نمى‌كند، مگر اينكه اين كارش بهتر از يك ماه روزه (مستحبى) و اعتكاف در مسجدالحرام است. خداوند نيزاو را در دو جهان يارى مى‌كند.

پيمانى براى يارى ستمديدگان‌

بيست سال پيش از بعثت، مردى- درماه ذى قعده وارد مكه شد و متاعى در دست داشت. اتفاقاً عاص بن وائل آن را خريد، ولى مبلغى را كه متعهد شده بود، در عوض آن بپردازد، نپرداخت. مشاجره ميان آنان در گرفت. چشم فروشنده كالا به قريش افتاد كه در كنار كعبه نشسته بودند، ناله او بلند شد، اشعارى چند سرود، قلوب مردانى را كه در عروق آنان، خون غيرت مى‌جوشيد، تكان داد. از آن ميان زبير بن عبدالمطلب برخاست و عده‌اى نيز با وى همصدا شده، درخانه عبدالله بن جَدعان انجمن نمودند و با

[1] - ثواب الاعمال، ص 178

[2] - همان مدرك، ص 177