«لا طاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فى‌ مَعْصَيَةِ الْخالِقِ»[1]

نبايد با اطاعت و فرمانبردارى از مخلوق، معصيت خالق را انجام داد.

حقوق پدران معنوى‌

همچنان كه اطاعت از پدر ومادر، موجب سعادت دنيا و آخرت است ومخالفت با آنان نكبت و بيچارگى در دو جهان را به همراه دارد، پيشوايان مذهبى هم كه پدران معنوى ما هستند حقوقى به گردن ما دارند كه بايد آنها را رعايت كرد.

اصبغ بن نباته يكى از ياوران حضرت على (ع) مى‌گويد: پس از ضربت خوردن على عليه‌السلام كه درخانه بسترى بود، به حضورش شرفياب شدم واز او تقاضا كردم كه حديثى ازرسول خدا (ص) نقل كند. حضرت مرا به نزد خود فراخواند و فرمود: اى اصبغ! همينطور كه تو بر بالين من آمدى واز من خواستى از پيامبر (ص) برايت بگويم، من نيز به بالين رسول خدا (ص) رفتم. آن حضرت مرابه نزد خود فراخواند و فرمود: به مسجد برو و به مردم بگو: هر كس پدر ومادرخود را ترك كند و عاق شودو هر كس به زير دست خود ستم نمايد، خداوند او را لعنت خواهد كرد. من چنان كردم كه فرموده بود و آنگاه كه سخنانم تمام شد، مردى از گوشه مسجد برخاست وگفت: اى على! سخن مبهم بود، برايمان تفسير كن كه مراد از والدين آيا تنهاپدر ومادرند؟ من سخنان آن مرد را به رسول خدا (ص) گفتم تا تفسيرش را از خود آن حضرت بشنوم. پيامبر (ص) دست مرا گرفت و نزد خود نشاند و فرمود:

«يا ابَاالْحَسَنِ الا وَانّى‌ وَانْتَ ابَوا هذِهِ الْامَّةِ فَمَنْ عَقَّنا فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ، الا انى وَانْتَ مَوْلَياهذِهِ الْامَّةِ فَعَلى مَنْ ابِقَ لَعْنَةُ اللَّهِ»[2]

اى على! من و تو، دو پدر اين امّتيم هر كس مارا ترك كند و بيازارد، لعنت خدا

[1] - بحارالانوار، ج 71، ص 85

[2] - بحارالانوار، ج 40، ص 45