دربرابر پدر ومادر چه بايد كرد؟

سزاوار است كه انسان نيازهاى پدر ومادر را تأمين كند و آنها را در مشكلات زندگى يارى نمايد وهرگاه مى‌خواهد چيزى به آنها بدهد، دست خود را بالاتر از دست آنان نگيرد، جلوتر از ايشان راه نرود و درهنگام نشستن به آنها تكيه نكند.

حضرت سجاد (ع) فرزندى را ديد كه به پدرش تكيه كرده بود. امام به خاطر اين جسارت، تا زنده بود، با او صحبت نكرد.[1]

در وصيت رسول گرامى اسلام به امير مؤمنان (ع) آمده است:

«حَقُّ الْوالِدِ عَلى وَلَدِهِ انْ لا يُسَمِيَّهُ بِاسْمِهِ وَ لا يَمْشِىَ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لا يَجْلِسَ امامَهُ وَ لا يَدْخُلَ مَعَهُ الْحَمَّامَ»[2]

حق پدر بر فرزند اين است‌كه: اورا به نام صدانزند. پيشاپيش او راه نرود. جلواو ننشيند. همراه او حمام نرود.

احترام به پدر ومادر پس از مرگ‌

وظيفه انسان نسبت به پدر ومادر با مرگشان پايان نمى‌پذيرد، زيرا مرگ، نيستى و نابودى نيست كه رسالت انسان نيز پايان پذيرد، بلكه آنان از منزلى به منزل ديگرى قدم گذاشته و درجهان برزخ به سر مى‌برند و نيكيهاى فرزندان به آنان مى‌رسد. فرزندان بايد برايشان توشه‌اى بفرستند و اگر تكليف واجبى از آنان ترك شده يا بدهى به ديگران دارند، براى انجام و پرداخت آن اقدام كنند و آنان را از گرفتارى نجات دهند. براى پدر ومادر و به نيت آنان نماز بخوانند و روزه بگيرند و برايشان صدقات و خيرات دهند، گرسنگان را از طرف آنان سير كنند و برهنگان را بپوشانند و به مشكلات خانواده‌هاى‌

[1] - اصول كافى، ج 2، ص 261

[2] - وسائل الشيعه، ج 2، ص 57، آل البيت