امام على صلوات اللّه عليه فرمود:

«مَنْ كَتَمَ الْاحْسانَ عُوقِبَ بِالْحِرْمانَ»[1]

هركس احسان رابپوشاند (وآن‌را سپاس نگويد) به محروميت ازآن مجازات مى‌شود.

2- عذاب الهى: نتيجه ديگرى كه كفران نعمت به همراه دارد، مجازات و عذاب الهى است. خداوند مى‌فرمايد:

«وَلَانْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابى‌ لَشَديدٌ»[2]

اگر كفران نماييد عذاب من شديد است.

بدون شك، انسانى كه لطف واحسان الهى را نسبت به خود فراموش كند و شكر آن را به جا نياورد، درمصرف آن نيز مراعات خواست نظر خدا را نمى‌كند ونعمتهاى الهى را در موارد گناه وحرام به كار مى‌بندد و سرانجام، مستوجب عذاب الهى مى‌گردد.

ناسپاسى مخلوق‌

ممكن است بعضى فكر كنند كه چون تمام نعمتها از آن خداوند است و ديگران واسطه‌اى بيش نيستند، تنها بايد از خداوند تشكّر كرد، چون صاحب اصلى نعمت اوست. اين كارنه تنها موجب رضايت خداوند نيست، بلكه شكر او نيز پذيرفته نمى‌شود.

امام رضا عليه‌السلام فرمود:

«مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقينَ لَمْ يَشْكُرِاللَّهَ عَزَّ وجَلَّ»[3]

هر كس از احسان مخلوقى تشكر نكند، سپاسگزارى خدا را نكرده است.

[1] - شرح غررالحكم، آمدى، ج 5، ص 275

[2] - ابراهيم، آيه 7

[3] - وسائل الشيعه، ج 11، ص 542