«عُمَربن اذَيْنَه» نقل شده كه گفت: از امام صادق عليه‌السلام شنيدم كه فرمود:

همانا در شب ساعتى است كه درك نكند آن را بنده مسلمانى كه در آن نماز گزارد و خداى بزرگ را در آن ساعت بخواند، مگر اينكه اجابت مى‌شود و اين ساعت در هر شب هست. عرض كردم: خدايت خير دهد، بفرماييد آن، چه ساعتى از شب است؟ فرمود:

هنگامى كه نيمى از شب بگذرد و آن ساعت وقتى است كه يك ششم از ابتداى نيمه دوم شب بگذرد.[1]

15- اصرار و پافشارى در دعا، امام صادق (ع) از رسول خدا صلى‌الله عليه و آله نقل مى‌كند كه فرمود:

«خدا رحمت كند بنده‌اى را كه از خداى بزرگ حاجتى بخواهد و درخواستن از آن، پافشارى كند خواه اجابت شود و يا اجابت نشود، سپس اين آيه را تلاوت كرد:

«وَ أَدْعُوا رَبِّي عَسى‌ أَلَّا أَكُونَ بِدُعاءِ رَبِّي شَقِيًّا»[2]

دعا مى‌كنم به درگاه پروردگار خود، شايد به وسيله دعاى پروردگارم تيره بخت نباشم.[3]

16- دعا كردن يا گريه وزارى، خدا دوست دارد انسان در درگاه او خشوع كند و اوج خشوع، لرزش دل انسان در برابر خداست و حاصل آن اشك و آه.

در قرآن بندگان خوب خود را چنين توصيف مى‌كند.

«وَ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ يَبْكُونَ وَ يَزِيدُهُمْ خُشُوعاً»[4]

چهره بر خاك مى‌مالند و مى‌گريند و بر خشوع آنان مى افزايد.

در سيره پيامبر، امير مؤمنان و ساير امامان معصوم و بزرگان دين نقل شده كه گريه‌

[1] - اصول كافى، ج 4، ص 228

[2] - مريم، آيه 48

[3] - اصول كافى، ج 4، ص 224

[4] - اسراء، آيه 109