(زان كه هفصد پرده دارد نور حق) (179) (زان لقب شد خاك را دار الغرور) (586) (زان نبى دنيات را سحّاره خواند) (408) (زان ندانى كت ز دانش دور كرد) (226) (زان همى‌خندم كه از زنجير و غل) (338) (ز او پرى و ديو ساحلها گرفت) (50) (ز او قيامت را همى‌پرسيده‌اند) (538) (زاهدى را گفت يارى در عمل) (166) (زايد از لقمه حلال اندر دهان) (79) (ز اين بفرموده است آن آگه رسول) (440) (ز اين حكايت كرد آن ختم رسل) (575) (ز اين خيال رهزن راه يقين) (483) (ز اين سبب بر انبيا رنج و شكست) (344) (ز اين سبب پيغمبر با اجتهاد) (600) (ز اين سبب درخواست حق از مصطفى) (581) (ز اين سبب كه علم ضاله‌ى مؤمن است) (599) (ز اين قبل فرمود احمد در مقال) (274) (ز اين كه اوّل سمع بايد نطق را) (78) (ز اين وصيت كرد ما را مصطفى) (417) (زن مصلّا باز كرده از نياز) (116) (زَهره‌هاى پر دلان هم بردرد) (205) (زير خرما بن ز خلقان او جدا) (71)

«س»

(ساخت موسى قدس در باب صغير) (305) (سالها بايد كه اندر آفتاب) (111) (سايه حق بر سر بنده بوَد) (25) (سايه يزدان چو باشد دايه‌اش) (25) (سَبق برده رحمتش و آن غدر را) (430) (سَبق رحمت بر غضب هست اى فتى) (461) (سبق رحمت راست و او از رحمت است) (437) (سبق رحمت گشت غالب بر غضب) (463) (سجده‌گاهم را از آن رو لطف حق) (238) (سجده مى‌كردند كاى ربّ بشر) (424) (سخت پنهان است و پيدا حيرتش) (341) (سرّ النّاس معادن داد دست) (570) (سرّ النّاس معادن داد دست) (588) (سعد ديدى شكر كن ايثار كن) (569) (سعى شكر نعمتش قدرت بوَد) (45) (سنگها اندر كف بو جهل بود) (98) (سنگها اندر كف بو جهل بود) (224) (سوى دلّاكى بشد قزوينى‌اى) (126) (سوى مكّه شيخ امّت بايزيد) (215) (سهل شيرى دان كه صفها بشكند) (66) (سه هزاران سال و پانصد تا زحل) (352) (سينه خواهم شرحه شرحه از فراق) (1)

«ش»

(شادمانه سوى صحرا راندند) (258) (شاوروهنّ پس آنگه خالفوا) (124) (شاه را بايد كه باشد خوى رب) (392) (شاه را غيرت بوَد بر هر كه او) (83) (شد محمّد الب الُغ خوارزمشاه) (444) (شرح اين توبه‌ى نصوح از من شنو) (472) (شرم دارم از رسول ذو فنون) (589) (شعله مى‌زد آتش جان سفيه) (469) (شكر او شكر خدا باشد يقين) (576) (شكر قدرت قدرتت افزون كند) (45)