(چون كه خوبى زنان فا او نمود) (448) (چون كه در سبزه ببينى دنبه را) (چون كه در قرآن حق بگريختى) (74) (چون كه دزديهاى بى‌رحمانه گفت) (553) (چون كه صانع خواست ايجاد بشر) (459) (چون كه قبح خويش ديدى اى حسن) (575) (چون كه مال و ملك را از دل براند) (49) (چون كه موسى باز گشت و او بماند) (264) (چون كه موسى رونق دور تو ديد) (162) (چون كه مقصود از وجود اظهار بود) (416) (چون كه ملعون خواند ناقص را رسول) (189) (چون كه مؤمن آينه‌ى مؤمن بوَد) (155) (چون كه هنگام فراق جان شود) (580) (چون كه گل بگذشت و گلشن شد خراب) (30) (چون گذشت احمد ز سدره و مرصدش) (422) (چون گرسنه مى‌شوى سگ مى‌شوى) (122) (چون مراد و حكم يزدان غفور) (559) (چون مرا ديدى خدا را ديده‌اى) (216) (چون ملك از لوح محفوظ آن خرد) (433) (چون نباشد قوّتى پرهيز به) (530) (چون نبىّ السّيف بوده است آن رسول) (530) (چون نخواهى من كفيلم مر تو را) (524) (چون نديد اندر دهل او فربهى) (233) (چون نزد بر وى نثار رشّ نور) (348) (چون نشان مؤمنان مغلوبى است) (336) (چون نماند خانه‌ها را قاعده) (351) (چون هريسه گشته آنجا فرق نيست) (504) (چه خبر دارى ز ختم عمر او) (563) (چيست مزد كار من ديدار يار) (172) (چينيان گفتند ما نقّاش‌تر) (136)

«ح»

(حاجتش نايد به فعل و قول خوب) (431) (حاش للَّه أيش شاء اللَّه كان) (490) (حاضران گفتند اين صدر الورى‌) (106) (حاملى محمول گرداند تو را) (45) (حبّك الأشياء يعمى و يُصم) (226) (حرص بط يك تاست و ان پنجاه تاست) (437) (حرف قرآن را مدان كه ظاهر است) (333) (حزم آن باشد كه ظنّ بد برى) (253) (حزم چه بود بد گمانى در جهان) (295) (حزم سوء الظّنّ گفته است آن رسول) (254) (حسّ را تمييز دانى چون شود) (112) (حفّت الجنّه به چه محفوف گشت) (430) (حفّت الجنّه بمكروهاتنا) (203) (حفّت الجنّه مكاره را رسيد) (514) (حق به عزراييل مى‌گفت اى نقيب) (601) (حق بفرمايد كه نز خوارىّ اوست) (593) (حق به من گفته است هان اى دادور) (341) (حق فشاند آن نور را بر جانها) (33) (حق قدم بر وى نهد از لا مكان) (64) (حق محيط جمله آمد اى پسر) (74) (حق همى‌گويد چه آوردى مرا) (293) (حق همى‌گويد نظرمان بر دل است) (295) (حكم او هم حكم قبله‌ى او بوَد) (530)