[زكات و يارى ضعيف‌]

1004-

مبتنى است بر حديث:

زَكَاةُ الْجَاه إغَاثَةُ اللَّهْفَان‌[1].

كه مؤلف اللؤلؤ المرصوع (ص 40) آن را جزء موضوعات آورده است.

[ص 210 احاديث مثنوى‌]

[صالحان و نعمتهاى خاص‌]

1005-

به حديث مذكور در ذيل شماره (490) اشاره است.

[ص 210 احاديث مثنوى‌]

[خرد در مانده شد]

1006-

مستفاد است از مضمون روايتى كه در ذيل شماره (97) ذكر نموديم.

[ص 210 احاديث مثنوى‌]

[سعد و نحس‌]

1007-

ناظر است به حديث ذيل:

إذَا أَصْبَحْتَ فَتَصَدَّقْ بصَدَقَةٍ يَذْهَبْ عَنْكَ نَحْسُ ذلكَ الْيَوْم وَ إذَا أَمْسَيْتَ فَتَصَدَّقْ بصَدَقَةٍ يَذْهَبْ عَنْكَ نَحْسُ تلْكَ اللَّيْلَة[2].

مستدرك الوسائل، ج 1، ص 533 [ص 211 احاديث مثنوى‌]

[1] - زكات كسى كه به جاه و مقام رسيده اين است كه به داد ستم ديدگان برسد.

[2] - هر وقت وارد صبح شدى يا به شب رسيدى صدقه بده. صدقه تو را از نحسى امان مى‌دارد.