عَزَّ وَ جَلَّ وَ خُلقَ اهلُ بَيتي من نُورى‌[1].

بحار الانوار، ج 6، باب بدء خلقه و ماجرى له [ص 113 احاديث مثنوى‌]

[شد هراسان سايل كورى ز سگ‌]

591-

اين حكايت در دفتر دوم مثنوى [بيت 2354 به بعد] آمده است.

[ص 137 قصص مثنوى‌]

[قلب مؤمن هست تسخير اله‌]

592-

اشاره به حديثى است كه در ذيل شماره (55) ذكر شده است.

[ص 114 احاديث مثنوى‌]

[بر حريصان نيست فرخنده جهان‌]

593-

اشاره است به حديث ذيل:

إنَّ هذَا المَالَ خُضرٌ حُلوٌ فَمَن أَخَذَهُ بسَخَاوَة نَفسٍ بُوركَ لَهُ فيه وَ مَن أَخَذَهُ باسرَاف نَفسٍ لَم يُبَارَك (لَهُ) فيه وَ كَانَ كَالَّذي يَأكُلُ وَ يَشبَعُ‌[2].

شرح بحر العلوم، طبع لكنهو، دفتر چهارم، ص 75 [ص 114 احاديث مثنوى‌]

[1] -( پيامبر- ص- فرمود:) اولين چيزى را كه خداوند آفريد نور من بود كه از نور خودش نشأت گرفته و از عظمت و جلالش مشتق شده است از حسن بن على( ع) چنين نقل شده كه از رسول خدا6 شنيدم كه فرمود: من از نور خداى- عز و جل- آفريده شدم و اهل بيتم از نور من آفريده شده‌اند.

[2] - اين مال( دنيا) داراى طراوت و شيرينى است. اگر كسى با وارستگى از آن بهره گيرد خير و بركت مى‌يابد. و اگر حريصانه به آن روى آرد از آن خيرى نخواهد ديد. و( حيوان‌وار) فقط خوردن و سير كردن شكم نصيبش مى‌شود.