[صدق گفتار است در چهر نبى 6]

565-

مستند آن در ذيل شماره‌هاى (179 و 194) نقل شد.

[ص 109 احاديث مثنوى‌]

[بر خطاى است آن كه حق را آزمود]

566-

مأخذ آن روايت ذيل است:

لَقىَ عيسَى بنَ مَريَمَ ابليسُ فَقَالَ أَ مَا عَلمتَ انَّهُ لَا يُصيبُكَ الَّا مَا قَدَّرَ لَكَ قَالَ نَعَم قَالَ ابليسُ فَأَوف بذروَة هَذَا الجَبَل فَتَرُدَّ منهُ فَانظُر أَ تَعيشَ ام لَا قَالَ عيسى أَ مَا عَلمتَ انَّ اللَّهَ تَعَالَى قَالَ لَا يَختَبرنى عَبدى فَاِّنى افعَلُ مَا شئتُ‌[1].

حلية الاولياء، ج 4، ص 12 و همين روايت در تلبس ابليس، ص 281 نيز توان ديد.

[ص 130 قصص مثنوى‌]

[ «امتحان خود را كن آنگه غير را»]

567-

ناظر است به مضمون اين روايت:

طُوبى لمَن شَغَلَهُ عَيبُهُ عَن عُيُوب النَّاس‌[2].

جامع صغير، ج 2، ص 54، كنوز الحقائق، ص 78 [ص 109 احاديث مثنوى‌]

[1] - ابليس به عيسى بن مريم( ع)- در ديدارى كه بينشان روى داد- گفت: آيا مى‌دانى جز آنچه مقدر شده به تو نخواهد رسيد؟ عيسى( ع) پاسخ داد آرى.

ابليس گفت حال كه چنين است به قله اين كوه برو و از آنجا خودت را رها كن تا معلوم شود هنوز از عمرت باقى مانده است يا خير؟ عيسى در پاسخ گفت: مگر نمى‌دانى كه خداوند متعال فرموده است بنده من اين حق را ندارد كه مرا بيازمايد( و بايد بداند) آنچه مشيتم اقتضا كند همان خواهد شد.

[2] - خوشا به حال كسى كه به سبب پرداختن به عيب خود از عيبجويى ديگران باز مى‌ماند.