سالها بايد كه تا يك سنگ اصلى ز افتاب
لعل گردد در بدخشان يا عقيق اندر يمن
ديوان سنايى ص 485
[هست سركه خوب و نيكو نان خورش]
189-
«باز در خُم او شود تلخ و حرام
در مقام سركگى نعْمَ الْادام
اشاره بدين حديث است:
نعْمَ الْادَامُ الْخَلُ[1].
مسلم، ج 6، ص 125 مسند احمد، ج 3، ص 301،. جامع صغير، ج 2، ص 187 كنوز الحقائق، ص 139.
و با تعبير: [1]
نعْمَ الْادَمُ الْخَلُ[2].
مسلم، ج 6، ص 125 و اين مضمون به صورت ذيل هم روايت شده است:
مَا افْقَرَ مَنْ أَدَمَ بَيْتَ فيه خَلٌ[3].
جامع صغير، ج 2، ص 142، كنوز الحقائق، ص 116 [ص 25 احاديث مثنوى]
[بنگرد مؤمن به نور ربّ خويش]
190-
«حسّ را تمييز دانى چون شود
آن كه حسّ يَنْظُر بنُور اللَّه بود
مستند آن در ذيل شماره (103) [2] مذكور است.
[ص 14 احاديث مثنوى]
[حبّ اشيا كور و كر سازد تو را]
191-
«در وجود تو شوم من منعدم
چون محبّم حبّ يُعمى و يُصم
اشاره به حديث ذيل است:
______________________________ [1] اشاره است بدين حديث:
قَالَ رَسُولُ اللَّه 6 اتَّقُوا فرَاسَةَ الْمُؤْمن فَإنَّهُ يَنْظُرُ بنُور اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ (1).
كافى ج 1 ص 218 و جامع صغير، ج 1، ص 8 واز مولاى متقيان على- 7- روايت كردهاند:
اتَّقُوا ظُنُونَ الْمُؤْمنينَ فَإنَّ اللَّهَ تَعالَى جَعَلَ الْحَقَّ عَلَى أَلْسنَتهم (2).
وسائل الشيعة ج 12 ص 38- باب 20 استحباب توقي فراسة المؤمن ح 15581- و شرح نهج البلاغة، ج 4، ص 387
كَانَ أَبُو الدَّرْدَاء يَقُولُ الْمُؤْمنُ مَنْ يَنْظُرُ بنُور اللَّه منْ وَرَاء ستْرٍ رَقيقٍ
(3). احياء العلوم، ج 3 ص 18 [ص 14 احاديث مثنوى] (1) از تيز بينى مؤمن حذر كنيد زيرا با نور خداى- عزّ و جلّ- مىبيند.
(2) گمان و برداشت اهل ايمان را جدّى بگيريد زيرا خداوند متعال حقيقت را بر زبان آنان جارى مىكند.
(3) ابو دردا مىگفت: مؤمن كسى است كه از وراى پردهاى نازك، با نور خدا مىبيند.
[2] اشاره بدين حديث است:
قَالَ رَسُولُ اللَّه 6 نعْمَ الْإدَامُ الْخَلُّ مَا أَقْفَرَ بَيْتٌ فيه خَلٌّ.
(سركه، خورش خوبى است خانهاى (يا غذايى) كه در آن سركه باشد بىچيز نيست).
كافى ج 6 ص 329 باب الخل و من لا يحضره الفقيه ج 3 ص 358 ح 4267-.
عَن الرِّضَا عَنْ آبَائه : قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّه 6: نعْمَ الْإدَامُ الْخَلُّ، وَ لَا يَفْتَقرُ أَهْلُ بَيْتٍ عنْدَهُمُ الْخَلُّ.
(امام رضا 7 از پدرانش از رسول خدا 6 نقل مىكند كه فرمود: سركه، خورش خوبى است، اهل خانهاى كه در آن سركه باشد بىچيز نيستند).
وسائل الشيعة ج 25 ص 23 باب 10- باب جملة من الأطعمة
[1] - سركه، نان خورش خوبى است.
[2] - سركه، نان خورش خوبى است.
[3] - كسى كه از سركه به عنوان نان خورش استفاده كند به فقر دچار نمىشود.
( ظ: الْبَيْتَ صحيح است به معنى قوت و غذا)