بيرون آمد. و در يكى از منازل راه آبى يافت كه به مذاق وى خوش آمد. و قمقمه خود را از آن پر كرد و به سوى آن شاه آمد. همين كه چشم پادشاه بروى افتاد، قمقمه‌اش از مسكوك زر درآكند. نديمان شاه درين بخشش شگرف با او سخن گفتند و سبب پرسيدند گفت اين اعرابى جز اين كه آورد چيزى نداشت و ما از اين مسكوك زر بسيار داريم هنوز دست، دست اوست. از كتاب روح الارواح [ص 915 شرح مثنوى‌]

[سامرى منفور خاص و عام شد]

170-

سامرى مطابق روايات يك تن از بنى اسرائيل [است‌] كه خاله زاده موسى بود و گاوى زرّين ساخت. و از خاك پاى اسب جبرئيل، كفى در دهانش افشاند تا بانگ بر آورد. و بنى اسرائيل آن گاو را پرستيدند به وقت آن كه موسى در كوه طور بود. موسى بنى اسرائيل را گفت كه با وى نياميزند و نخورند و داد و ستد نكنند. او تنها ماند و «حق تعالى وحشتى بر وى افكند تا هيچ كس با وى آرام نگرفت. نه پرى نه آدمى و نه وحوش تا همچنان بمرد.» و بعضى گفته‌اند كه اگر كسى دست بدو مى‌زد آن كس و سامرى هر دو تب زده مى‌شدند.

تفسير طبرى، طبع مصر، ج 16، ص 137- 130، قصص الانبياء، ثعلبى، طبع مصر، ص 178- 175، قصص الانبياء انتشارات بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ص 220- 213.

[ص 963 شرح مثنوى‌]

[شد عيال اللَّه مخلوقات حق‌]

171-

اشاره است به حديث ذيل: [1]

الْخَلْقُ كلهم عيَالُ اللَّه.

كه در شماره (73) از همين كتاب سند آنرا مى توان ديد [ص 22 احاديث مثنوى‌]

[يك جوال از گندم و ديگر ز سنگ!]

172-

______________________________ [1]

عَنْ أَبي عَبْد اللَّه 7 قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّه 6: الْخَلْقُ عيَالُ اللَّه فَأَحَبُّ الْخَلْق إلَى اللَّه مَنْ نَفَعَ عيَالَ اللَّه وَ أَدْخَلَ عَلَى أَهْل بَيْتٍ سُرُوراً (1).

كافى ج 2 ص 164 باب الاهتمام بأمور المسلمين و و با تفاوت در جامع صغير، ج 2، ص 11 و با تفاوت مختصر كنوز الحقائق، ص 62 [ص 10 احاديث مثنوى‌] (1) همه مردم خانواده خدايند. بنا بر اين كسى كه براى اين خانواده سودمندتر باشد و بر اهل خانه‌اى مسرت و خوشحالى بياورد نزد خدا محبوب‌ترين خلق است و ادّعايش در خدا دوستى صادق‌تر است.