حریص بر دنیا همچون کرم ابریشم است که هر چه بیشتر بر اطراف خود تا ر می‌تند او را از بیرون آمدن بازمی‌دارد تا این‌که از غصه بمیرد.[1]

طمع را سه حرف بی نُقَط ایجاد کردند نُقَط را شرم می‌آید که برگِرد طمع گردد[2]

برخی بنی‌بشرِ حریص گمان می‌کنند که تمام گره‌های دنیا با دندان‌تیز حرص به مال باز می‌شود. حال‌آنکه سخت در گِل مانده‌اند؛ چراکه هر چه بیشتر به دنبال آن باشند گره‌های زندگی بیشتر و محکم‌ترمی گردد و در این باتلاق بی‌پایان فرو می‌رود. پایانی برای این حریص نیست جز مرگ و تنهایی قبر.

بنی‌آدم اعضای یکدیگر

امام باقر 7: الْمُؤْمِنُونَ فِي تَبَارِّهِمْ وَ تَرَاحُمِهِمْ وَ تَعَاطُفِهِمْ كَمِثْلِ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى تَدَاعَى لَهُ سَائِرُهُ بِالسَّهَرِ وَ الْحُمَّى‌؛

مثل مؤمنين در دوستى و رحمت و عطوفت ورزيدن به يكديگر، همانند يك پيكر است هنگامی‌که عضوى از آن به درد آيد ساير اعضا با بیداری و تب با آن‌هم ناله می‌شوند.[3]

بنی‌آدم اعضای یکدیگر که در آفرینش ز یک گوهرند

چه عضوی بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار[4]

[1]. همان، ج ۲، ص ۱۳۴.

[2]. لا ادری.

[3]. بحار الانوار، ج ۷۱، ص ۲۳۴.

[4]. سعدی.