دنیا و مار زیبا

امام کاظم 7: إِنَّ مَثَلَ‌ الدُّنْيَا مَثَلُ‌ الْحَيَّةِ مَسُّهَا لَيِّنٌ وَ فِي جَوْفِهَا السَّمُّ الْقَاتِلُ يَحْذَرُهَا الرِّجَالُ ذَوُو الْعُقُولِ وَ يَهْوِي إِلَيْهَا الصِّبْيَانُ بِأَيْدِيهِم‌؛

مثل دنیا همچون مار است که ظاهر آن و تماس با آن نرم است ولی درون آن زهر کشنده است. مردان عاقل از آن حذر می‌کنند ولی بچه‌ها به‌سوی آن دست دراز می‌کنند.[1]

دنیا ظاهری زیبا و فریبنده و باطنی خطرناک دارد و کسانی را به خود جذب و شیفته می‌کند که همچون کودکان بی‌توجه و ناآگاه از عواقب کارند.

دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ ای هیچ! ز بهر هیچ‌درهیچ مپیچ[2]

دنیا و لباس پاره

رسول خدا 6: مَثلُ الدُّنیا وَالاخَرَهِ کَمَثَلِ ثَوبٍ شُقَّ مِن اَوَلِهِ اِلی آخِرِه فَتَعلَّقَ بِخَیطٍ مِنها فَما لَبِثَ ذَالِک الخَیطُ اَن یَنقَطِعَ؛

مثل دنیا نسبت به آخرت، همانند لباسی است که از اول تا آخرش پاره شده و به نخی آویزان شده و چیزی نمانده که آن نخ نیز قطع شود.[3]

دنیا اعتباری ندارد و قابل‌اعتماد نیست خطرات چنان انسان را احاطه کرده است که از فردای خود بی‌خبر است پس دل بستن به آن و غفلت از مرگ وزندگی پس از مرگ عاقلانه نیست.

[1]. تُحَف العُقُول، ص ۳۹۶.

[2]. جامی.

[3]. کنزالعُمال، ح ۶۳۰۱.