شکر رحمت کن که رحمت در پی است.[1]

خدایا متشکریم که پاسخ شُکر را با رحمت و لطفت می دهدی.

شکر کردن به حاجت نخستین، اجابتِ حاجت دومین بود.[2]

شکرگزاری و قدردان نعمت بودن، سبب فراهم شدن نعمت و حاجت و خواسته بعدی است.

چغندر تا پیاز شکر خدا.

می گویند در روزگار قدیم مرد فقیری در روستایی زندگی می‌کرد. یک روز مرد فقیر به همسرش گفت: می‌خواهم هدیه‌ای برای پادشاه ببرم. شاید شاه در عوض چیزی شایسته‌ ی شأن و مقام خودش به من ببخشد و من آن را بفروشم و با پول آن زندگی‌مان عوض شود

همسرش که چغندر دوست داشت، گفت: برای پادشاه چغندر ببر! اما مرد که پیاز دوست داشت، مخالفت کرد و گفت: نه! پیاز بهتر است خاصیتش هم بیشتر است. با این انگیزه کیسه‌ای پیاز دست‌چین کرد و برای پادشاه برد.

از بد حادثه، آن روز از روزهای بداخلاقی پادشاه بود و اصلاً حوصله چیزی را نداشت. وقتی به او گفتند که مرد فقیری برایش یک کیسه پیاز هدیه آورده، عصبانی شد و دستور داد پیازها را یکی‌یکی بر سر مرد بیچاره بکوبند. مرد فقیر در زیر ضربات پی‌درپی پیازهایی که بر سرش می‌خورد، با صدای بلند می‌گفت: چغندر تا پیاز، شکر خدا.

[1]. امثال و حِکم دهخدا، ج 2،1026.

[2]. قابوس‌نامه، امثال و حِکم دهخدا، ج 2، ص 1026.