نام کتاب : شُکر از شِکر شیرین تراست نویسنده : پوریزدی، رحمت جلد : 1 صفحه : 25
ادا نمودهای «إِنْ قَدَرْتَ عَلَى مُكَافَأَتِهِ
يَوْماً كَافَأْتَه» و اگر روزی توانستی به او عوض دهی
نیز این کار را بکن.[1]
مالِ اسراف نشده
امام علی 7: لَنْ يَذْهَبَ مِنْ
مَالِكَ مَا وَعَظَكَ وَ حَازَ لَكَ الشُّكْر؛
آن مالی که با صرف
شدنش تو را پندی داده باشد یا شکری را متوجه تو کرده باشد درواقع
از دست نرفته است.[2]
داستانهای شُکر
اعتراف به نعمت
خدای متعال به داود
7: وحى كرد:
اى داود، آنگونه كه شايسته من است، سپاسگزارى كن. پرسيد: چگونه سپاس تو را گويم، درحالیکه
همان سپاس گفتن، نعمت تو است؟ فرمود: «الْآنَ شَكَرْتَنِي حَقَّ شُكْرِي» اينك حق
شكر مرا ادا كردى، (چون دريافتى كه اين شكر نيز از سوى من است) داود 7: پرسيد: خدايا آدم 7: چگونه تو را سپاس گفت، درحالیکه
تو او را پدر پيامبران خود قراردادی و فرشتگان را به سجدهاش واداشتى؟
فرمود: «إِنَّهُ اعْتَرَفَ أَنَّ ذَلِكَ مِنْ عِنْدِي» او اعتراف كرد كه همه اینها
از سوى من است، پس به اين اعتراف، حقّ شكر مرا ادا كرد.[3]