گزارش كرده‌اند؛ از جمله عايشه مى‌گويد: «در صبحگاهى، رسول اللّه صلى الله عليه و آله و سلم درحالى كه بر دوش او عبايى مشكى بود، خارج شد. حسن آمد، پس او را داخل آورد، سپس حسين آمد و با او داخل شد، سپس فاطمه آمد، او را داخل آورد، سپس على آمد، او را داخل آورد؛ آن‌گاه گفت: إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً (احزاب، 33) (احمدبن حنبل، 1425، ص 183؛ ابن بطريق، 1407 ق، ص 34). در روايتى ديگر، گزارش شده است كه از عايشه درباره امير مؤمنان عليه السلام پرسيدند؛ وى گفت: «درباره محبوب‌ترين شخص نزد پيغمبر از من مى‌پرسى؟ و از زوجى مى‌پرسى كه محبوب‌ترين مردم نزد پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بودند؟ من ديدم رسول اللّه على، فاطمه، حسن و حسين را زير يك پارچه جمع كرد، سپس گفت: «پروردگارا اينان خاندان و نزديكان خاص من هستند، پس آلودگى را از آن‌ها دور گردان و آنان را به نيكى، پاك گردان.» (ثعلبى نيشابورى، 1422 ق، ج 8، ص 42 و 43) اين دسته روايات به قدرى فراوان است كه گاه واژه «كثير» (حسكانى، 1411 ق، ج 2، ص 18)، گاه «كثير بى شمار» (استرآبادى، 1411 ق، ص 449) وگاه «متواتر» (معرفت، 1388، ص 110) براى آن به كار رفته است.

در مقابل اين كثرت و تضافر روايات، گزارش‌هاى معدودى درباره شمول جمله آيه تطهير نسبت به همسران پيامبر يا نزول آن در خصوص همسران پيامبر نقل شده است. طبرى در تفسيرش، پس از آن‌كه چندين صفحه متوالى را به روايات نزول آيه در خصوص آل كساء اختصاص مى‌دهد، به تك روايتى اشاره مى‌كند و از آن مى‌گذرد. وى از اصبغ بن نباته نقل مى‌كند كه عكرمه در بازار ندا سر مى‌داد كه اين آيه درباره همسران پيامبر است و اگر كسى بخواهد، براى او اين مطلب را اثبات مى‌كنم. (طبرى، پيشين، ج 22، ص 7)

جمله تطهير و ساختار آيه‌

بر اساس ساختار آيات، به‌طور قطع، مخاطبِ جمله تطهير نمى‌تواند خصوص همسران پيامبر باشد. كاربرد واژه «اهل البيت» در بين آيات مربوط به همسران پيامبر، برخى را بر آن داشته است كه مراد از اهل بيت را همسران پيامبر بپندارند؛ درحالى كه بررسى آيات مجاور، اين احتمال را رد مى‌كند. در آيات پيرامونىِ جمله تطهير، همسران پيامبر با واژه‌هاى «أزواجك» و «نساء النبى» و نيز با ضماير و فعل‌هاى جمع مؤنث (كنتُنَّ، تُرِدنَ، مِنكُنَّ، اذكرنَ و ...)، مخاطب قرار گرفته‌اند، اما در جمله تطهير، افزون بر تغيير عنوان به «أهل البيت»، ضماير