بنابراين جواز چند همسرى با شرايطى كه اسلام قرار داده، به روشنى و آسانى، قابل درك و پذيرش است و بايد همه جانبه مورد توجه قرار گيرد. آرى، اسلام پاسدار ويژگى‌هاى آفرينشى انسان و پاكيزگى جامعه است و برنامه‌هاى آلاينده و تباه كننده فرد و جامعه را بر نمى‌تابد، بلكه همواره در پى رفتار سالم و ساخت جامعه پاك، با كمترين هزينه‌ها براى فرد و جامعه است.

همسران پيامبر

موضوع ديگرِ شايان ذكر اين است كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم براى خود، برگزيدن بيش از چهار همسر را تجويز كرد؛ حال آن كه امت او چنين اجازه‌اى نداشتند. پيرامون اين مسئله سر و صداى بيهوده‌اى برانگيخته‌اند تا به ساحت مقدس آن حضرت تعرض كنند.

مستشرقان به اين سو و آن سو زده‌اند و فريادها سرداده‌اند تا وجهه آن رسالت مآب را دگرگون كرده، او را همانند شاهان عياش و خوش گذران، مردى شهوت‌ران و فرو رفته در عشق به جنس مخالف نشان دهند. آنها درباره ازدواج پيامبر با همسرانش، قصه‌ها بافته‌اند؛ آن هم در سال‌هايى كه پنج دهه از عمر شريفش سپرى شده بود؛ سنى كه نوعاً، تمايل مرد به زن فرو مى‌كشد. اين قصه‌ها را امثال موير، آرونگ، اسپرنگر، فايل، درمنگام، لامانس و ديگر كسانى كه به شرح زندگانى پيامبر پرداخته‌اند، تكرار كرده‌اند[1]؛ كسانى كه آشكارا يا در پوشش تحقيق و علم، به تبليغ مسيحيت پرداخته‌اند.

اين كينه‌هاى ديرينه نسبت به اسلام است كه از زمان جنگ‌هاى صليبى، در جان اين گونه افراد ريشه دواند و در نوشته‌ها و كتاب‌هايشان بروز و نمود يافت و در نتيجه، در موضوع ازدواج‌هاى پيامبر صلى الله عليه و آله، با دگرگونى واقعيت و لكه‌دار كردن و تخريب چهره تابناك حقيقت، به ناشايست، به تاريخ افزودند.

[1] . بنگريد به: حياة محمد، ص 293.