بِما يَصْنَعُونَ»[1].

امام صادق عليه السلام از پدران خود از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت كرده است:

هركه چشمان خود را از حرام پر سازد، خداوند روز قيامت، چشمان او را از عذاب پر خواهد كرد؛ مگر آن كه توبه كند و بازگردد و هركه با زنى نامحرم مصافحه كند، به غضب خدا روى آورده است و هركه با زنى به ناروا درآميزد، در بند زنجيرى از آتش، به همراه شيطان در جهنم افكنده خواهد شد.[2] خداوند در ادامه مى‌فرمايد:

«وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ ...»[3]؛ به زنان مؤمن نيز بگو: «چشمان خود را فرو نهند و عورت‌هايشان را نگاه دارند ...».

زن‌ها نگاه‌هاى گرسنه خاموش و دزدانه يا نگاه‌هاى گوياى تحريك كننده خود را- كه آشوب‌هاى پنهان دل‌هاى مردان را برمى‌انگيزد- به سوى مردان روانه نسازند و عورت‌هاى خويش را روا مدارند؛ مگر در راه حلال و پاكيزه و در پاسخ نداى درونى و در فضايى پاك؛ تا كودكانى كه از اين راه به دنيا مى‌آيند، از رويارويى با جامعه و زندگى، خجالت‌زده نشوند.

«وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها»[4]؛ و زينت‌هاى خويش را آشكار نسازند؛ مگر آن اندازه كه خود، آشكار است.

زينت [در اين‌جا] به معناى هر آن چيزى است كه موجب جاذبه زن باشد و بر زيبايى او بيفزايد، از اين رو شامل زر و زيورها و نيز برآمدگى‌هاى بدن- كه مايه تهييج بيننده است- مى‌گردد. همه اينها زينت است كه بايد از ديد اجنبى پنهان باشد و حتى، مواردى از آن بايد از محارم، جز شوهر، پوشيده شود، از اين رو در ادامه آيه‌

[1] . نور، 30.

[2] . وسائل الشيعه، ج 20، ص 196.

[3] . نور، 31.

[4] . نور، 31.