هرچه ايمان‌بنده افزون‌شود، محبت او نسبت‌به زنان افزون مى‌شود.[1]

منظور از محبت در اين گونه احاديث، دل سوزى، خوش‌رفتارى، مهرورزى و پاسداشت كرامت زن در مرتبه والاى انسانى‌اش است و هرگز و هيچ گاه، نظر به جانب شهوت ندارد.

در حديث است كه زنى به نام «حولاء» نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و از حق مرد بر زن و حق زن بر مرد پرسيد؛ تا آن‌جا كه گفت: «زنان چه حقى بر مردان دارند؟» پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

برادرم، جبرئيل، مرا خبر داد و پيوسته درباره زنان سفارش مى‌كرد؛ به گونه‌اى كه گمان بردم مرد حقِ افّ گفتن به همسرش را ندارد. [جبرئيل گفت:] اى محمد، درباره زنان، تقواى الهى داشته باشيد. آنها جوانى‌شان را نزد شما سپرى مى‌كنند كه ايشان را بر اساس پيمان الهى گرفته‌ايد ... پس بر آنان دل سوزى كنيد و دل ايشان را آرام بداريد تا با شما باشند و اجبارشان نكنيد و به خشمشان مياوريد.[2] شيخ صدوق در دو كتاب خود، علل الشرايع و امالى، از اميرمؤمنان عليه السلام نقل كرده است كه فرمود:

در هر حال، با زنان مدارا كنيد و با آنان نيكو سخن بگوييد؛ باشد كه ايشان نيكو رفتار كنند.[3] امام صادق عليه السلام از پدرش نقل كرده است:

هركه زنى مى‌گيرد، بايد گرامى‌اش بدارد، پس همانا همسر هر كدام از شما لعبتى است؛ هركه گرفت، نبايد او را ضايع گرداند.[4]

[1] . نوادر راوندى، ص 114.

[2] . مستدرك الوسائل، ج 14، ص 252.

[3] . بحار الانوار، ج 100، ص 223، به نقل از علل الشرايع، ص 513 و امالى صدوق، ص 206.

[4] . همان، ص 224.