مدنى شمرده‌اند[1].

21. سوره قدر: برخى اين سوره را مدنى شمرده‌اند، زيرا در شأن نزول آن چنين آمده است كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله در خواب ديدند بوزينه‌هايى بر بالاى منبر او رفته‌اند[2]، در حالى كه پيامبر در مكه منبر نداشت. اين استدلال بسيار بى‌پايه است، زيرا لازمه ديدن منبر در خواب داشتن منبر نيست.

22. سوره بيّنه: مكى بن ابى طالب اين سوره را مكى شمرده است‌[3]، در حالى كه روايات ترتيب بر مدنى بودن آن اتفاق دارند.

23. سوره زلزال: برخى اين سوره را به جهت لهجه تند آن مكى شمرده‌اند، ولى روايت ترتيب بر خلاف آن است.

24. سوره عاديات: قتاده اين سوره را مدنى دانسته است و مستند او روايت ضعيفى است كه قابل اعتماد نيست‌[4].

25. سوره تكاثر: جلال الدين سيوطى اين سوره را به دليل شأن نزول آن درباره يهود مدنى دانسته است‌[5]، ولى نه محتواى سوره و نه روايت وارده دلالتى بر اختصاص آن به يهود دارد.

26. سوره ماعون: ضحّاك آن را مدنى شمرده است، ولى روايات ترتيب، بر خلاف آن است.

27. سوره كوثر: گروهى مى‌گويند: اين سوره در مدينه در حال خواب بر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نازل شده است‌[6]. اين مطلب صحيح نيست، زيرا هيچ آيه و سوره‌اى در خواب بر پيامبر نازل نشده است، مگر آن كه آيه يا سوره از پيش نازل‌شده‌اى را در خواب براى ايشان بازگو كرده باشند.

28. سوره توحيد: سيوطى مدنى بودن اين سوره را ترجيح مى‌دهد[7]، ولى‌

[1] ر. ك: الدر المنثور؛ ج 6، ص 357. تفسير طبرسى؛ ج 10، ص 501.

[2] ر. ك: المستدرك؛ ج 3، ص 171.

[3] ابو محمد مكى بن ابى طالب؛ الكشف عن وجوه القراءات السبع؛ ج 2، ص 386.

[4] ر. ك: الدر المنثور؛ ج 6، ص 383. تفسير طبرسى؛ ج 10، ص 527. تفسير طبرى؛ ج 30، ص 177.

[5] الاتقان؛ ج 1، ص 14.

[6] تفسير طبرسى؛ ج 10، ص 548.

[7] جلال الدين سيوطى؛ لباب النقول در حاشيه جلالين؛ ج 2، ص 147. الاتقان؛ ج 1، ص 14.