عبد اللّه بن عامر يحصبى (متوفاى 118) رساله‌اى در اختلاف مصاحف عثمانى و نيز رساله ديگرى در وقف و وصل در قرآن نوشته است و شيبة بن نصاح مدنى (متوفاى 130) كتاب «الوقوف» را نگاشت. ابان بن تغلب (متوفاى 141) نخستين كسى است كه پس از يحيى بن يعمر در فن قرائات كتاب نوشت. محمد بن سائب كلبى (متوفاى 146) اول كسى است كه در «احكام القرآن» كتاب نوشت. مقاتل بن سليمان (متوفاى 150) نخستين نويسنده‌اى است كه درباره «آيات متشابهات» كتاب نوشت. ابو عمرو، علاء بن زبان تميمى (متوفاى 154) كتاب «وقف و ابتدا» و «قرائات» را نوشت. حمزة بن حبيب يكى از قرّاء سبعة (متوفاى 156) در فن قرائات كتاب نوشت.

يحيى بن زياد فرّاء (متوفاى 207) كتاب «معانى القرآن» را در سه مجلد نوشت.

اين نويسنده همچنين كتاب «اختلاف اهل كوفه و بصره و شام در مصاحف» و كتاب «جمع و تثنيه در قرآن» را به تحرير درآورد. محمد بن عمر واقدى (متوفاى 207) كتاب «رغيب» در علوم قرآنى و «غلط رجال» را نوشت. ابو عبيده معمّر بن المثنى (متوفاى 209) كتاب «اعجاز القرآن» در دو جزء و «معانى القرآن» را نوشت. او اول كسى است كه در اعجاز قرآن كتاب نوشته است. ابو عبيد قاسم بن سلام (متوفاى 224) كتاب‌هاى فراوانى در علوم قرآنى نوشته و او اول كسى است كه در اين زمينه به طور گسترده كتاب نوشته است. از جمله كتب او «فضائل القرآن»، «المقصور و الممدود» در فنّ قرائات، «غريب القرآن»، «ناسخ و منسوخ» و «اعجاز القرآن» و ...، را مى‌توان نام برد. علىّ بن مدينى (متوفاى 234) در «اسباب نزول» كتاب نوشت. احمد بن محمد بن عيسى اشعرى قمى (متوفاى حدود 250) كتاب «ناسخ و منسوخ» را نوشت. ابو زرعه عراقى (متوفاى 264) هزار بيت (الفيّه) در «غريب الفاظ قرآنى» سرود. ابو عبد اللّه احمد بن محمد بن سيار (متوفاى 268) «ثواب القرآن» و «كتاب القراءة» را تأليف كرد. ابو محمد عبد اللّه بن مسلم (ابن قتيبة) (متوفاى 276) كتاب‌هاى: «تأويل مشكل القرآن» و «تفسير غريب القرآن» و «اعراب القرآن» و «قرائات» را نوشت. ابو العباس محمد بن يزيد مبرّد نحوى (متوفاى 286) كتاب «اعراب القرآن» را نوشت. ابو عبد اللّه محمد بن ايوب بن ضريس‌