قرائت عاصم به روايت حفص اكنون شكل گرفته است و جز آن قرائت- از نظر ما- جايزالقراءه نيست‌[1].

اين عقيده كه قرائت قرّاء حاكى از قرآن نيست، از دير زمان نزد دانشمندان علوم قرآنى معروف بوده و قرائت قرّاء را از قرآن جدا دانسته‌اند. امام بدر الدين زركشى و نيز استاد بزرگوار آيت اللّه خويى، تصريح دارند: «القرآن و القراءات حقيقتان متغايرتان»[2].

علاوه در هيچ دوره مسأله اختلاف قرائات با عنوان تحريف قرآن مطرح نبوده و هرگاه قاريى بر خلاف قرائت معروف مى‌خوانده مورد نكوهش قرار مى‌گرفته، كه شرح آن را تفصيلا بيان داشته‌ايم‌[3].

در فصل يازده رواياتى آورده كه به گمانش، به طور كلّى بر تحريف قرآن دلالت دارند.

و در فصل دوازده رواياتى كه بر موارد تحريف بالخصوص اشارت دارند، كه روايات يادشده از هر دو نوع را توضيح داديم كه اكثريّت غالب آن فاقد سند اعتبارند و آنچه از منابع معتبر نقل كرده يا اصلا ربطى به مسأله تحريف ندارد يا قابل تأويل مى‌باشد. كه اجمالا در اينجا و تفصيلا در «صيانة القرآن من التحريف» بيان گرديده است.

در خاتمه كتاب ادلّه منكرين تحريف را آورده و مناقشه نموده است كه مناقشات وى جز تكرار آن چه در فصول يادشده آورده نمى‌باشد.

[1] ر. ك: التمهيد، ج 2، ص 166- 161 و ص 238- 232.

[2] زركشى، البرهان- ج 1، ص 318. آيت اللّه خويى، البيان، ص 173. التمهيد، ج 2، ص 77- 76.

[3] ر. ك صيانة القرآن، ص 252 و ج 2 التمهيد، ص 68- 64.