شوريدند تا آن كه دانشگاه الازهر از دولت تقاضاى مصادره كتاب را كرد و نسخه‌هاى پخش نشده مصادره شد، ولى در همان مدت كوتاه، كتاب اثر سوء خود را گذاشت و در جهان منتشر شد؛ نسخه‌هايى از آن كتاب در قم فعلا موجود است و اخيرا در تيراژى بالا در لبنان چاپ و منتشر گرديد! نويسنده اين كتاب معتقد است علاوه بر تغييرات و تحريفاتى كه پيش از عثمان در قرآن رخ داده است پس از آن نيز، به دست حجاج در دوازده جاى قرآن تغييرات اساسى رخ داد و بر خلاف آنچه در زمان عثمان بوده، ثبت شده است. مثلا مى‌گويد: در قصه نوح در سوره شعراء «مِنَ الْمُخْرَجِينَ»[1] بود، و در قصّه لوط «مِنَ الْمَرْجُومِينَ»[2] ولى حجاج آن را تغيير داد و «مِنَ الْمَرْجُومِينَ» را در قصه نوح آورد و «مِنَ الْمُخْرَجِينَ» را در قصه لوط كه اكنون بر همين منوال است‌[3].

روايات اماميّه‌

نخستين كسى كه در اين زمينه كتاب نوشت و مسأله تحريف را مطرح نمود، سيد نعمت اللّه جزايرى (متوفاى 1112) بود كه در كتاب «منبع الحياة» (چاپ بغداد و بيروت) اين مسئله را مورد بحث قرار داد و با دلايل چندى در صدد اثبات تحريف قرآن برآمد؛ سپس (بعد از گذشت بيش از 200 سال) حاجى نورى (متوفاى 1320) كتاب «فصل الخطاب» را نوشت و مجموعه رواياتى را در اين زمينه عرضه داشت كه اساسا فاقد اعتبار و بيشتر فاقد دلالت بر مقصود ايشان است. ذيلا نمونه‌هاى برجسته‌اى از آن‌ها را مى‌آوريم:

سيد جزايرى در اين زمينه مى‌گويد: «روايات مستفيضه بلكه متواتره‌[4] دلالت دارند كه قرآن دست‌خوش تحريف گرديده». أوّلين و عمده‌ترين روايتى را كه مورد استناد قرار مى‌دهد، روايت فاقد سندى است كه از كتاب مجهول الحال «احتجاج»

[1] شعراء 26: 167.

[2] شعراء 26: 116.

[3] الفرقان، ص 52- 50.

[4] استفاضه در موردى گفته مى‌شود كه روايات فراوان وارد شده باشد ولى به سر حدّ تواتر قطعى نرسيده باشد.

ولى تواتر در موردى است كه كثرت روايات به حدّى است كه موجب قطع و يقين مى‌گردد-( ر. ك الأنوار النعمانيّة، تأليف سيّد جزايرى، ج 2، ص 357).