«أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ، قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَياتٍ وَ ادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ‌[1]؛ آيا مى‌گويند كه آن را به دروغ به ما نسبت داده است؟ بگو: پس همانند ده سوره آن، حتى اگر افتراگونه باشد بياوريد و هركس را كه خواهيد [به شهادت و داورى‌] بخوانيد، اگر راست مى‌گوييد».

3. آن‌گاه، براى آنكه از اعتبار مدّعيان بكاهد، پيشنهاد كرده كه يك سوره همانند قرآن بياورند:

«أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ، قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ، وَ ادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ‌[2]؛ ... اگر راست مى‌گوييد، همانند يك سوره آن بياوريد ...».

4. و براى آخرين بار، با قاطعيّت هر چه تمام‌تر، عجز و ناتوانى نهايى آنان را إعلام نمود:

«وَ إِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنا عَلى‌ عَبْدِنا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ، وَ ادْعُوا شُهَداءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ. فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ لَنْ تَفْعَلُوا، فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكافِرِينَ‌[3]؛ اگر ناباوريد نسبت به آنچه بر بنده خويش فروفرستاده‌ايم، پس همانند يك سوره آن بياوريد، يا سوره‌اى از همچون فردى بياوريد ... و اگر [چنين كارى را] نكرديد و هرگز نتوانيد كرد، پس پروا كنيد از آتشى كه فروزنده آن آدميان و سنگ خارا مى‌باشد و براى كافران آماده گرديده است».

در اين آيه ذكر آدميان در كنار سنگ خارا كنايه از آن است كه آدميان فاقد شعور و تهى از خرد و انديشه، همچون سنگ خارا بوده و در كنار آن قرار دارند و در آتش سرسختى مى‌سوزند.

5. آن‌گاه و پس از اين تجربه تلخ و ناگوار براى ناباوران، روى سخن را به توده بشريت كرده، برابر ابديّت اعجاز و تحدّي قرآن را اعلام نموده است:

«قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى‌ أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً[4]؛ بگو: اگر تمامى انس و جنّ [كه در بستر تاريخ قرار گرفته‌اند] گرد هم آيند و بخواهند همانند اين قرآن بياورند، هرگز نتوانند، گرچه همگى پشت در

[1] هود 11: 13.

[2] يونس 10: 38.

[3] بقره 2: 24- 23.

[4] اسراء 17: 88.