همچنين نشان‌دهنده ميزان عنايت و اهتمام آنان به حفظ و حراست نصّ قرآن و جلوگيرى از تحريف و تأويل آن است. گزيده‌اى از اين سخنان در زير نقل مى‌شود:

1. محمد بن وراق مى‌گويد: مجلدى را كه حاوى قرآن بود، به جعفر بن محمد الصادق عليه السّلام نشان دادم كه علايم و نشانه‌گذارى آن با طلا و يكى از سوره‌هاى آخرين آن نيز با طلا نوشته شده بود. كاستى در آن ياد ننمود جز آن كه فرمود: «دوست ندارم كه قرآن با رنگى جز رنگ سياه نوشته شود، همان گونه كه در اوّلين بار نوشته شده است»[1].

اين سخن، نشانه دقت و علاقه شديد امام نسبت به حفظ و سلامت قرآن است تا آنجا كه در رنگ خط نيز ترجيح داده شده كه به همان نحوى كه اول بار نوشته شده، محفوظ و باقى بماند، تا بدين‌وسيله قرآن با چيزى غير از قرآن؛ مانند زوائد و تحسينات اخير، اشتباه نشود.

2. امام محمد بن على الباقر عليهم السّلام فرموده: «قرآن واحد است و از پيشگاه خداى يگانه و واحد فرودآمده است و اين اختلافات از راويان بر آن وارد مى‌شود»[2]. اين سخن، بدين معنا است كه قرائت نازل‌شده از جانب خدا يكى است و قرآن به نصّ واحد نازل گشته است و اختلاف در روايت اين نصّ بر حسب اجتهاد قاريان است.

حديث بعدى، اين معنا را توضيح مى‌دهد:

3. امام جعفر بن محمد الصادق عليهم السّلام مى‌فرمايد: «قرآن بر حرف واحد و از نزد خداى واحد نازل گشته است»[3]. منظور نفى قرائت‌هاى متداولى است كه مردم آن‌ها را متواتر از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله پنداشته‌اند. امام چنين مطلبى را انكار مى‌كند، زيرا قرآن به نصّ واحد نازل شده است. اما اختلاف لهجه‌ها (بر حسب تفسيرى كه از حروف سبعة داشته‌ايم) از طرف امام نفى نمى‌شود، چنان‌كه در روايات ديگر آمده و قبلا نقل شد.

4. سالم بن سلمه گويد: شخصى در محضر امام صادق عليه السّلام آياتى از قرآن را قرائت‌

[1] « لا يعجبني أن يكتب القرآن إلّا بالسّواد كما كتب أوّل مرّة.»

[2] « القرآن واحد نزل من عند واحد و لكنّ الاختلاف يجي‌ء من قبل الرّواة.»

[3] « و لكنّه نزل على حرف واحد من عند الواحد».