فصل اول پديده وحى‌

بحث درباره وحى، از اين جهت حايز اهميت است كه پايه شناخت كلام خدا به شمار مى‌رود. قرآن كه بيان‌گر سخن حق‌تعالى و حامل پيام آسمانى است، به وسيله وحى نازل شده است. وحى همان سروش غيبى است كه از جانب ملكوت اعلى به جهان مادّه فرودآمده است.

«وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلى‌ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ»[1].

«ذلِكَ مِمَّا أَوْحى‌ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ»[2].

خداوند از زبان پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله چنين نقل مى‌كند: «... وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ»[3].

ازاين‌رو اساسى‌ترين بحث در زمينه مسايل قرآنى بحث درباره وحى است، يعنى بحث درباره شناخت وحى، چگونگى برقرارى ارتباط بين ملأ اعلى و مادّه سفلى و اين كه آيا ميان دو جهان مادّه و ما فوق مادّه، امكان برقرارى ارتباط هست؟

اين‌گونه موضوعات در اين زمينه مطرح است و پاسخ آن‌ها راه را براى درك باورهاى قرآنى هموار مى‌سازد.

[1] شعراء 26: 195- 191.

[2] اسراء 17: 39.

[3] انعام 6: 19.