همچنين مصحفى كه برخى از اوراق آن در خزانه علوى در نجف اشرف موجود است، به امير مؤمنان عليه السّلام نسبت داده شده و گفته‌اند كه به خط آن حضرت است. اين قرآن به خط كوفى كهن نوشته شده و در آخر آن آمده كه آن را علىّ بن ابو طالب به سال چهلم هجرى نوشته است.

استاد ابو عبد اللّه زنجانى مى‌گويد: «من ماه ذو حجّه سال 1353 در كتابخانه علوى در نجف مصحفى را به خط كوفى ديدم كه در پايان آن نوشته شده بود: «كتبه عليّ بن أبي طالب في سنة أربعين من الهجرة» و به علت تشابه بين «أبي» و «أبو» در رسم‌الخط كوفى، گمان مى‌رود كه «كتبه علىّ بن ابو طالب» مى‌باشد[1].

در موزه مسجد امام حسين در قاهره نيز مصحفى است كه گفته مى‌شود علىّ بن ابى طالب عليه السّلام آن را به خط خود نوشته است. اين قرآن به خط كوفى كهن است. استاد زرقانى درباره اين مصحف گفته: «ممكن است نويسنده آن على عليه السّلام بوده و يا به امر او در كوفه كتابت شده است».

ابن بطوطه مى‌گويد: «در مسجد امير المؤمنين على عليه السّلام در بصره مصحفى كه عثمان در هنگام كشته شدن آن را قرائت مى‌كرد، موجود است و آثار خون او بر ورقى كه در آن آيه‌ «فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ»[2] نوشته شده باقى است»[3] كه البته بعيد است.

سمهودى از محرز بن ثابت نقل كرده است كه او گفت: «به من خبر رسيد كه مصحف عثمان به دست خالد بن عمرو بن عثمان رسيد. وقتى كه مهدى (عباسى) به حكومت رسيد، آن مصحف را به مدينه فرستاد و آن همان قرآنى است كه امروز در مدينه خوانده مى‌شود. با رسيدن آن مصحف به مدينه مصحف حجاج كه در درون صندوقى در پايين منبر قرار داشت، كنار گذاشته شد.

ابن زباله گفته است: مالك بن انس به من گفت: حجاج به شهرهاى مهم مصحف‌هايى را فرستاده بود. به مدينه هم مصحفى بزرگ فرستاد. اين مصحف در صندوقى كه در طرف راست ستونى كه نشانه مقام پيامبر صلّى اللّه عليه و آله است، قرار داشت و

[1] تاريخ القرآن، ص 46.

[2] بقره 2: 137.

[3] رحله ابن بطوطه، ج 1، ص 116.